στις 28 και 29 Μαΐου έχουμε εκλογές για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου μας.
Όλες και
όλοι μας, αντιλαμβανόμαστε ότι αυτές οι εκλογές δεν μοιάζουν με όλες τις
προηγούμενες. Μπορεί να δούμε μερικά ίδια πρόσωπα ή να ακούσουμε και
κάποια γνώριμα λόγια.
Όμως, τίποτα δεν είναι όπως πριν.
Η κοινωνία μας έχει μετατραπεί σε έρημο. Ο λαός μας και οι εργαζόμενοι βιώνουν την εξαθλίωση, τη βαρβαρότητα και το φόβο.
Αλήθεια, ποιά οικογένεια δεν έχει τουλάχιστον έναν άνεργο;
Και ποιά δεν ζει με το φόβο ότι θα αποκτήσει;
Πόσοι
συμπολίτες μας (ιδιαίτερα από τα λαϊκά στρώματα) δεν μπορούν να καλύψουν
στοιχειώδεις ανάγκες τους όπως σίτιση, στέγαση, φαρμακευτική περίθαλψη ,
έξοδα παιδιών, θέρμανση κτλ;
Οι μισθοί και τα ημερομίσθια έχουν καταντήσει επιδόματα φτώχειας.
Η κοινωνική ασφάλιση είναι υπό κατάρρευση και κανένας δεν πιστεύει πλέον ότι θα πάρει σύνταξη, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
Τα κοινωνικά αγαθά (υγεία, πρόνοια, παιδεία κτλ.) οδεύουν ολοταχώς προς τη διάλυση και την ιδιωτικοποίηση.
Η κατάργηση του εργατικού δικαίου (συλλογικές συμβάσεις, οχτάωρο, ένσημα, πλήρης απασχόληση κτλ.) μας έχει πάει 100 χρόνια πίσω.
Εικόνες
ανθρωπιστικής κρίσης με υψωμένα χέρια να περιμένουν βοήθεια, γνωρίζαμε
μέχρι τώρα μόνο απ’ την τηλεόραση, για κάποια μακρινή αφρικανική χώρα.
Σήμερα τα υψωμένα χέρια είναι δίπλα μας, είναι δικά μας!
Συναδέλφισσα, συνάδελφε
Οι
πολιτικές που οδήγησαν την κοινωνία και το λαό μας στην εξαθλίωση, έχουν
όνομα και εκφραστές. Είναι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφάρμοσαν
τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ με τα κατά
καιρούς δεκανίκια τους ,τη ΔΗΜΑΡ και το ΛΑΟΣ υπογράφοντας μέχρι τώρα
τέσσερα μνημόνια, κατ’ εντολή της τρόικας, που εξυπηρετεί τα μεγάλα
ιδιωτικά συμφέροντα, τα οποία δεν έχουν πατρίδα.
Στόχος τους, ήταν να πάρουν πίσω όσα κατακτήθηκαν με θυσίες τα τελευταία 100 χρόνια.
Οι εργαζόμενοι έχουν μόνο ένα όπλο για να ανατρέψουν αυτές τις πολιτικές. Τα ισχυρά-ενωτικά και μαζικά συνδικάτα.
Η κατάσταση στο Λαϊκό:
Η κατάσταση στο Νοσοκομείο μας δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική απ’ ότι επικρατεί στην κοινωνία.
Το ηθικό του προσωπικού που στηρίζει με αυτοθυσία τη Δημόσια-δωρεάν υγεία, έχει κλονιστεί σοβαρά με τους μισθούς πείνας και τις απλήρωτες νύχτες – αργίες – εφημερίες.
Προσβάλουν την αξιοπρέπειά μας, όταν μας υποβάλουν στο ‘’μαρτύριο’’ της αναμονής για τα δεδουλευμένα μας.
Οι ελλείψεις προσωπικού είναι τεράστιες. Διαρκώς έχουμε αποχωρήσεις και συνταξιοδοτήσεις. Για προσλήψεις; Ούτε λόγος.
Η
αναλογία νοσηλευτικού προσωπικού-ασθενών, είναι σε τριτοκοσμικά επίπεδα.
Παρόμοιες συνθήκες επικρατούν και στα άλλα τμήματα, υπηρεσίες και
εργαστήρια του Νοσοκομείου.
Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας (μπλοκάκι – ΜΚΟ – επικουρικοί) δίνουν και παίρνουν.
Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι καθεστώς.
ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ: Πάνω απ’ τα κεφάλια μας κρέμεται ο πέλεκυς των απολύσεων με όποιο τρόπο κι αν προκύψουν (αξιολογήσεις-συγχωνεύσεις).
Δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες ότι εμείς θα γλυτώσουμε.
Τέτοιες αυταπάτες καλλιεργούσαν κάποιοι και για το ενιαίο μισθολόγιο!
Οι ελλείψεις υγειονομικού και άλλου υλικού, έχουν γίνει το καθημερινό μας άγχος.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα απαξίωσης και κατάρρευσης, ήρθε και ο νέος οργανισμός-έκτρωμα ο οποίος μεταξύ άλλων:
Καταργεί πάνω από 200 οργανικές θέσεις
Εξαφανίζει επτά (7) πανεπιστημιακές κλινικές και άλλα τμήματα και λειτουργίες του Νοσοκομείου π.χ. η Μ.Ε.Λ. και η Μονάδα Διάλυσης Κυτταροστατικών.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Η Ενωτική Κίνηση Εργαζομένων Λαϊκού δεν θα σας χαϊδέψει τ’ αυτιά.
Δεν μπορεί να σας πει ότι τα δύσκολα πέρασαν, ή ότι θα «τακτοποιήσουμε» τις υποθέσεις σας.
Οι αυταπάτες ότι μπορούν κάποιοι «σωτήρες» να λύσουν τα προβλήματα, πρέπει κάποτε να τελειώνουν!
Για ένα πράγμα είμαστε σίγουροι:
Η
ενεργοποίηση των εργαζομένων όλων των κλάδων, η ενότητα, η αλληλεγγύη
και η αποφασιστικότητά μας μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για τη μεγάλη
συμμαχία της Ανατροπής!