Τότε για τον καθένα μας υπήρχαν τρεις επιλογές:
Μ.Θεοδωράκης: Η θέση μου ήταν και είναι στο σημείο της τριβής και της σύνθλιψης.
"Μέσα σ' αυτή την ιστορική περίοδο, που ο λαός μας ήταν και είναι
αναγκασμένος να ζει ανάμεσα σ' αυτές τις δύο 'Συμπληγάδες'", υπογράμμισε
ο συνθέτης, "η θέση η δική μου ήταν και είναι στο σημείο της τριβής και
της σύνθλιψης. Κι αυτό γιατί όσο περισσότερο κριτικός και
αποστασιοποιημένος ήταν και είναι ο ένας εαυτός μου, τόσο περισσότερο
αποφασισμένος και ανένδοτος γίνεται ο άλλος. Όπως ακριβώς συμβαίνει με
τον λαό μας: όσο εκείνος θέλει με όλες του τις δυνάμεις να πιστέψει σε
μια οριστική έξοδο προς το φως, τόσο τα γεγονότα, αμείλικτα και
αρνητικά, τον προσγειώνουν στη σκοτεινή πραγματικότητα". Με σαφήνεια
σημειώνει ο Μίκης τη στάση του λαού τότε, από την Αντίσταση ώς τον
εμφύλιο. "Τότε για τον καθένα μας υπήρχαν τρεις επιλογές: Η πρώτη ήταν
να πας από δω, η δεύτερη να πας από κει. Και η τρίτη να παραμείνεις
ουδέτερος". Ο ίδιος επέλεξε ευθύς εξαρχής. Και κάποια στιγμή βρέθηκε
εξορία. "Με κορυφαία εμπειρία τη Μακρόνησο, όπου υποχρεώθηκα να γίνω
αθέλητος θεατής του θανάτου του ανθρώπου μέσα μου και γύρω μου. Έκτοτε
αιωρούμαι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, πραγματικότητας και ονείρου,
αισθήσεων και παραισθήσεων, γράφοντας ακατασχετα μουσικές κάθε είδους,
μεταξύ των οποίων και τους κύκλους τραγουδιών που σχολιάζει ο Μαράτος
στο βιβλίο του".
