*8 χρόνια αιμοκάθαρσης σε δημόσιο νοσοκομείο σημαίνει ότι έχεις ανά
τακτά διαστήματα στο απέναντι η στο διπλανό κρεβάτι συνασθενείς από
άλλες κλινικές έως και διασωληνωμένους ..Κάθε λίγο και λιγάκι και μια
ανακοπή. Και κει τρέχουν καμιά δεκαριά γιατροί στη σειρά μαζί και νοσηλεύτριες ,
Όλοι από πάνω από τον ασθενή, ένας ένας στη σειρά προσπαθώντας να τον επαναφέρουν.
Με την φαρμακευτική αδρεναλίνη, την αδρεναλίνη των μπράτσων τους και πάνω από όλα της ψυχής τους.
Δεν πάνα σφυρίζουν τα μηχανήματα. Επιμένουν και ξανά και ξανά. Ανάταξη στην ανάταξη.
Όχι κύριοι , εμείς που γνωρίζουμε, πόσο αστεία μας φάνηκαν τα παλαμάκια από τα μπαλκόνια.
Δώσανε το σύνθημα αυτοί που στήσανε τις ζαρτινιέρες τις τσίγκινες περιδρομιάζοντας από το μεροκάματο των φτωχών.
Το λυπηρό είναι ότι οι φτωχοί ακολούθησαν στο χτύπο των παλαμακιών τους.
*ανάρτηση της Ελένη Μπαρμπαλιά.
* Το Νοσοκομείο στο οποίο αναφέρεται, είναι το "Λαϊκό". Την ευχαριστούμε για τα καλά της λόγια και για τη διαχρονική της στήριξη στους εργαζόμενους!