![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzvUFkYJqyZIz54Qxr2HE6Ak3WKjsvri8q2hd2U8r_MNKSd49J7BIL-xnhmVz4_60V-289X9PvJ94V59e6c5LmZqUEWCROAB3CadOKp-IcxgARSXg8-fJzcGkI3vFZEMQJPs3vDokM4Y0/s1600/detroit_dankrupt.jpg)
Του Γιώργου Τσιάρα
Τόνοι μελανιού, αλλά και –συχνά κροκοδείλιων– δακρύων χύθηκαν τις
τελευταίες μέρες για την επίσημη χρεοκοπία του Ντιτρόιτ, της θρυλικής
εργατούπολης των ΗΠΑ που μετατράπηκε σε πόλη-φάντασμα, όταν
εγκαταλείφθηκε από τα μεγάλα εργοστάσια, και τώρα «βαράει κανόνι», με
τρομακτικές συνέπειες για τους εναπομείναντες κατοίκους του.
Για τους περισσότερους αναλυτές, που ακολουθούν μια απλουστευτική «δαρβινική» λογική, ακόμη και για τους προοδευτικότερους εξ αυτών, όπως ο
Πολ Κρούγκμαν,αυτή η εξέλιξη αυτή είναι περίπου
«φυσιολογική». Ενώ για δεκαετίες αποτελούσε τη
φυσική έδρα της αμερικανικής βαριάς βιομηχανίας, αλλά και το λίκνο μιας
νέας, καλοπληρωμένης και πολιτικά ισχυρής μεσαίας τάξης, σήμερα, το Ντιτρόιτ «πληρώνει» τη νομοτελειακή παρακμή του κλάδου του αυτοκινήτου,
υποτασσόμενο στις αόρατες, αλλά πανίσχυρες «δυνάμεις της αγοράς», που σε
συνδυασμό με τον μακροχρόνιο δανεισμό και την κακοδιαχείριση οδήγησαν
αναπόδραστα στην πτώχευση του.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXix4ju1tVE8N4hhm6BWU8OCIRoALSHQMHnp1cnaaq1HQevK4QHIv2x7sM6MGbSrb0gUj_1v7JBp779NSrjX8zjORAKqYT00-IeQC_EcpPotSbO7EUIj991LCSVXXCZqEZd07FPM-4L0Y/s1600/detroit_i_buy_houses.jpg)
Τα κολοσσιαία εργοστάσια των «Big Three»
αυτοκινητοβιομηχανιών του Ντιτρόιτ δεν «έκλεισαν», αλλά μεταφέρθηκαν,
ολόκληρα ή κομμάτι-κομμάτι, σε χώρες μακρινές, όπως η Κίνα, προκειμένου
οι μέτοχοί τους να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους.
Η χρεοκοπία του Ντιτρόιτ, δεν είναι σε καμία περίπτωση
«φυσιολογική», ούτε αναπόφευκτη, αντιθέτως, όλα δείχνουν πως πρόκειται
για ένα προσεκτικά μελετημένο πείραμα καταστροφής του δημόσιου πλούτου
της πόλης και των κατοίκων της, για τη δημιουργία όχι απλά αντεργατικών,
αλλά και αντιδημοκρατικών τετελεσμένων, που σύντομα θα εφαρμοστεί σε
ακόμη μεγαλύτερη κλίμακα εντός και εκτός Αμερικής. Ενα πείραμα που,
δυστυχώς, φέρει την «υπογραφή» του Δημοκρατικού Κόμματος και προσωπικά
του πρώτου μαύρου προέδρου των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-YVb9aDNvpmmAikkrYGzatUhsntY4dL22Uf4moJgY7f7obhCfVdBZVosG7ldiNkrqVndEgS6Kd6r0YNpibrf8_feA4j4mfhOqma7YKcMiJcUbFmcjjJO09z6q7FajZi8x5GOkzs4iOx8/s1600/detroit_the_banks_own_us.jpg)
Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι ο Κέβιν Ορ, ο
διορισμένος «αναγκαστικός διαχειριστής» της πόλης που κατέθεσε την
αίτηση χρεοκοπίας, είναι ένας επαγγελματίας δικηγόρος που χειρίζεται εδώ
και χρόνια εταιρικές χρεοκοπίες για λογαριασμό των μεγάλων τραπεζών της
Γουόλ Στριτ. Από την πρώτη μέρα που ανέλαβε τις τύχες του δήμου, ο Ορ
ξεκαθάρισε πως μοναδικός του στόχος –πέρα από το ξεπούλημα αντί πινακίου
φακής των διαφόρων «φιλέτων» σε ιδιωτικές επιχειρήσεις– ήταν η
παράκαμψη των συνταξιοδοτικών και άλλων δικαιωμάτων των δημοσίων
υπαλλήλων, και ιδιαίτερα η «σφαγή» των ασφαλιστικών ταμείων τους,
προκειμένου να αποπληρωθούν τα χρέη στις τράπεζες και τους ιδιώτες
πιστωτές. Μια παράκαμψη που φυσικά δεν αφορά μόνο τους υπαλλήλους του
Ντιτρόιτ, αλλά «ακουμπά» σχεδόν είκοσι εκατομμύρια ομοσπονδιακούς,
πολιτειακούς και τοπικούς δημοσίους υπαλλήλους ολόκληρης της Αμερικής.