Στις 28 Μαΐου 1952 ο νόμος 2159, κατοχυρώνει το
δικαίωμα της γυναίκας όχι μόνο να εκλέγει, αλλά και να εκλέγεται στις
Δημοτικές και Βουλευτικές εκλογές. Παρόλα αυτά, οι Ελληνίδες δεν μπορούν
να ψηφίσουν στις εκλογές του Νοέμβρη που ακολουθεί, αφού δεν έχουν
ενημερωθεί οι εκλογικοί κατάλογοι. Στις επαναληπτικές εκλογές, ωστόσο,
λίγους μήνες αργότερα, εκλέγεται στη Θεσσαλονίκη η πρώτη γυναίκα βουλευτής
στην ιστορία της Ελλάδας, η Ελένη Σκούρα.Ένα μικρό ιστορικό...
Το 1844 πραγματοποιείται η Α΄ Εθνοσυνέλευση και
ψηφίζεται το πρώτο Σύνταγμα της Ελλάδας, το οποίο ορίζει στο άρθρο 3 ότι
« οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του Νόμου», ξεχνώντας παντελώς να
αναφέρει τον υπόλοιπο πληθυσμό, ήτοι τις Ελληνίδες, οι οποίες είχαν
μάλιστα προσφέρει ουκ ολίγα στον πόλεμο για την ανεξαρτησία από τον
οθωμανικό ζυγό.
Έτσι, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘20 θεωρούνταν
δεδομένο ότι μόνον οι άνδρες είχαν δικαίωμα να μετέχουν στις εκλογικές
διαδικασίες, ενώ η γυναικεία ψήφος θεωρείτο «πράγμα επικίνδυνον, άρα αποκρουστέον».
Το 1921 ο πρωθυπουργός Γούναρης
επαναφέρει στη Βουλή την πρόταση για ψήφο των γυναικών αλλά
προκαλούνται βίαιες αντιδράσεις από πολλούς πολέμιους της ιδέας.
Η
πρόταση επιστρέφει εκ νέου το 1924 και μετά από ακόμα πέντε χρόνια
διαμάχης, υπερψηφίζεται και με Προεδρικό Διάταγμα. Στις 5 Φεβρουαρίου
1930, αναγνωρίστηκε το δικαίωμα (μόνο) του εκλέγειν για τις Ελληνίδες.
Δεν έλειπαν ωστόσο οι περιορισμοί,
αφού το δικαίωμα ψήφου ίσχυε μόνο για τις δημοτικές και κοινοτικές
εκλογές και αφορούσε μόνο στις εγγράμματες γυναίκες, που είχαν
συμπληρώσει το 30ο έτος της ηλικίας τους.
Έτσι, για πρώτη φορά οι
γυναίκες ψήφισαν στις δημοτικές εκλογές της 11ης Φεβρουαρίου 1934. Οι προκαταλήψεις, η μη εγγραφή στους καταλόγους και ο μεγάλος αριθμός
αναλφάβητων γυναικών έχει ως αποτέλεσμα να ψηφίσουν μόλις 240 – 480
κυρίες.
...χρειάστηκαν ακόμα 18 χρόνια για να κατοχυρωθούν ίσα πολιτικά δικαιώματα στις γυναίκες.