Το νέο Λύκειο, με τις αυστηρές προβλέψεις
προαγωγής και απόλυσης, δεν μετατρέπει απλώς το σχολείο σε διαρκές
εξεταστικό κέντρο. Δυσκολεύει επίσης αφάνταστα και την πρόσβαση των
μαθητών στη γενική εκπαίδευση. Γιατί δεν θα μπορούν πλέον να
ανταποκριθούν όλοι στις βαθμολογικές απαιτήσεις που τίθενται, χωρίς
επιπλέον βοήθεια (φροντιστηριακή ή ενδοσχολική).
Το τελικό κείμενο του νομοσχεδίου, που κατέθεσε για ψήφιση στη
Βουλή το υπουργείο Παιδείας, με πρόσθετες διατάξεις του ενισχύει ακόμη
περισσότερο αυτή την επιλογή, βάζοντας αλλεπάλληλα εμπόδια και φραγμούς
σ' ένα μεγάλο αριθμό μαθητών, ειδικά της Α' Λυκείου.
Πολλοί εκτιμούν, και δικαίως, ότι με τη νέα δομή του Λυκείου
διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για μια τιμαριοποίηση του σχολικού
πληθυσμού, ένα διαχωρισμό των μαθητών σε κατηγορίες και μαθησιακές
ταχύτητες, με απώτερο σκοπό την απομάκρυνση των πιο αδυνάτων από το
Γενικό Λύκειο και την αναγκαστική μείωση του συνολικού αριθμού των
υποψηφίων για εισαγωγή στα ΑΕΙ.
Πρόκειται για ένα καθαρά ταξικού τύπου ξεκαθάρισμα, αφού εκείνοι
που δεν διαθέτουν τα οικονομικά μέσα να ενισχύσουν τις ικανότητές τους
(μαζί επίσης με όσους πραγματικά αδιαφορούν γι' αυτή) θα υποχρεωθούν
είτε να ακολουθήσουν έναν άλλο κλάδο (π.χ. την τεχνική εκπαίδευση, που
όμως πρόσφατα υποβαθμίστηκε) είτε να εγκαταλείψουν οριστικά το Λύκειο.
Το χειρότερο είναι ότι αυτές οι δομικές αλλαγές σε έναν τόσο
σοβαρό πυλώνα της Παιδείας επιχειρούνται χωρίς κάποιο συνολικό σχέδιο
για το είδος της Παιδείας που επιθυμούμε. Αλλες, πιο σοβαρές χώρες,
αρχίζουν από το μηδέν, χτίζουν την εκπαίδευση από τα κάτω προς τα πάνω.
Οχι αντίστροφα. Αλλά το κάνουν αυτό έπειτα από εθνικού τύπου συνεννόηση,
μια ευρεία δηλαδή συναίνεση, η οποία απαιτεί ανοικτό, κοινωνικό διάλογο
και δημόσια αντιπαράθεση-συζήτηση επί μακρόν, για όλα τα ζητήματα. Οχι
δήθεν διαβουλεύσεις 15 ημερών.
Στην Ελλάδα της κρίσης οι κυβερνήσεις και οι αρμόδιοι υπουργοί
παίζουν απλώς με τον πόνο μαθητών και γονιών. Ουδείς αμφισβητεί ότι το
ελληνικό σύστημα εκπαίδευσης σε όλα τα επίπεδά του είναι ελλειμματικό.
Οτι χρειάζεται αναβάθμιση της παρεχόμενης γενικής μόρφωσης, αλλά και
εκσυγχρονισμό στις δομές του. Τα αποτελέσματα των βάσεων το έδειξαν.
Ομως το σχολείο πρέπει να δίνει, όσο το δυνατόν, ίσες ευκαιρίες
σε όλους. Είναι ένα παράθυρο στον κόσμο. Οσο περισσότερο το κλείνεις
τόσο περισσότερο διευρύνεις την κοινωνική ανισότητα. Και, επομένως, τη
βία.
ΠΗΓΗ:enet.gr