Η υπόθεση αυτή έφθασε στην ευρωπαϊκή Δικαιοσύνη επειδή στα τέλη του 2010, ο Κωνσταντίνος Μαϊστρέλλης, Έλληνας δικαστικός λειτουργός, υπέβαλε αίτηση για τη χορήγηση γονικής αδείας εννέα μηνών με αποδοχές για την ανατροφή του τέκνου του, το οποίο είχε γεννηθεί στις 24 Οκτωβρίου 2010 και ο υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απέρριψε την αίτηση αυτή για το λόγο ότι η σύζυγος του Κ. Μαϊστρέλλη δεν εργαζόταν κατά τον χρόνο των πραγματικών περιστατικών.
Άπαξ και επιλήφθηκε της υπόθεσης, το Συμβούλιο της Επικρατείας ζήτησε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να διευκρινισθεί αν η απαγόρευση χορήγησης γονικής αδείας στους άνδρες δημοσίους υπαλλήλους των οποίων η σύζυγος δεν εργάζεται, είναι σύμφωνη με την οδηγία για τη γονική άδεια και την οδηγία περί ίσης μεταχείρισης σε θέματα απασχόλησης.
Με τη σημερινή απόφασή του, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δίνει την απάντηση ότι «εθνική νομοθεσία δεν μπορεί να στερεί δημόσιο υπάλληλο του δικαιώματος γονικής αδείας για τον λόγο ότι η σύζυγός του δεν εργάζεται ή δεν ασκεί κανένα επάγγελμα».
Επιπλέον, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επισημαίνει ότι, στην Ελλάδα, οι μητέρες που έχουν την ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου μπορούν πάντοτε να τυγχάνουν γονικής αδείας, ενώ οι πατέρες που έχουν την ίδια ιδιότητα μπορούν να τύχουν της αδείας αυτής μόνο σε περίπτωση κατά την οποία η μητέρα του παιδιού τους εργάζεται ή ασκεί επάγγελμα.
Καταλήγοντας το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επισημάνει ότι «αντί εμπράκτως να διασφαλίζει πλήρως την ισότητα ανδρών και γυναικών στην επαγγελματική ζωή, η ελληνική νομοθεσία μάλλον διαιωνίζει την παραδοσιακή κατανομή των ρόλων μεταξύ ανδρών και γυναικών, καθόσον διατηρεί τη δευτερεύουσα θέση των ανδρών έναντι των γυναικών όσον αφορά την εκπλήρωση των καθηκόντων τους ως γονέων». «Ως εκ τούτου», καταλήγει το ευρωδικαστήριο, «ο ελληνικός Υπαλληλικός Κώδικας εισάγει άμεση διάκριση λόγω φύλου, αντίθετη προς την οδηγία περί ίσης μεταχείρισης σε θέματα απασχόλησης, σε βάρος των πατέρων δημοσίων υπαλλήλων, όσον αφορά τη χορήγηση γονικής αδείας».