Φέτος, συμπληρώνονται 44 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και τα συνθήματα «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία», «Εθνική Ανεξαρτησία»,
«Έξω οι βάσεις του Θανάτου», «Έξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ» και «Κάτω η
Χούντα», που βροντοφώναξαν οι φοιτητές, η νεολαία, η Εργατική Τάξη κι η
πλειονότητα του ελληνικού λαού, είναι πιο επίκαιρα από ποτέ.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβρη του ‘73, αποτέλεσε την κορυφαία έκφραση του αντιδικτατορικού αγώνα, η οποία άνοιξε το δρόμο για την κατάρρευση της αμερικανοκίνητης χούντας, που επιβλήθηκε με την αρωγή του ντόπιου και ξένου οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου.
Σήμερα, αποτελεί πολιτικό και αξιακό χρέος όλων μας να βαδίσουμε με τα ίδια αποφασιστικά βήματα ενάντια στη «δικτατορία των μνημονίων και των αγορών»,
μια πολιτική που σαρώνει τα εργασιακά, κοινωνικά και δημοκρατικά
δικαιώματα και έχει επιβληθεί στο λαό και στη χώρα μας από την Ευρωπαϊκή
Ένωση, το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με τη συνδρομή και
συναίνεση του ντόποιου πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου. Μια
πολιτική που μοναδικό στόχο έχει τη σωτηρία των τραπεζών και τη διασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Τις ιστορικές μέρες που διανύουμε αποτελεί αδήριτη αναγκαιότητα η δημιουργία ενός μεγάλου αντιμνημονιακού κοινωνικού μετώπου, με πρωταγωνιστή το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα, που μαζί με τη νεολαία, τα μεσαία στρώματα που καταστρέφονται και τη μικρομεσαία αγροτιά, θα οργανώσει την πάλη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Ενός προοδευτικού ριζοσπαστικού κινήματος, που θα αγωνιστεί ενάντια στα μνημόνια,
στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της λιτότητας και τους ιμπεριαλιστικούς
πολέμους, που ισοπεδώνουν τα πάντα προς όφελος της κερδοφορίας των
ολίγων. Που δεν διστάζουν στο όνομα των δικών τους συμφερόντων να δημιουργούν κύματα προσφύγων, «κυοφορώντας» ταυτόχρονα το τερατούργημα του κοινωνικού αυτοματισμού, του ρατσισμού του φασισμού και του φοντεμενταλισμού.