*Η χθεσινή ανάρτηση του συναδέλφου Γιώργου Παπαγγελή, "κάνει τη διαφορά" και μας κάνει περήφανους. Με την άδειά του, αντιγράφουμε:
"Οι στρατιώτες της πρώτης γραμμής και οι στρατιώτες των μετόπισθεν.
Οι στρατιώτες της πρώτης γραμμής είναι κουρασμένοι από τις μάχες που
έδωσαν. Είναι κουρασμένοι και από τις μάχες που ξέρουν ότι θα δώσουν την
επόμενη μέρα, κι ας μην ξημέρωσε ακόμη.
Έχουν τη θλίψη στα μάτια τους, γιατί σκέφτονται τους νεκρούς τους.
Οι στολές τους είναι λασπωμένες, τα κουμπιά τους σπασμένα, οι τρύπιες αρβύλες τους πρόχειρα μπαλωμένες να μη μπαίνει το νερό ή η άμμος.
Δεν έχουν τίποτα να διηγηθούν, γιατί τις ήττες τους τις έχει καταγράψει ανεξίτηλα η Ιστορία, ενώ οι νίκες τους φαντάζουν τόσο αδιάφορες και κοινότοπες στα αφτιά των αδαών.
Έχουν τη θλίψη στα μάτια τους, γιατί σκέφτονται τους νεκρούς τους.
Οι στολές τους είναι λασπωμένες, τα κουμπιά τους σπασμένα, οι τρύπιες αρβύλες τους πρόχειρα μπαλωμένες να μη μπαίνει το νερό ή η άμμος.
Δεν έχουν τίποτα να διηγηθούν, γιατί τις ήττες τους τις έχει καταγράψει ανεξίτηλα η Ιστορία, ενώ οι νίκες τους φαντάζουν τόσο αδιάφορες και κοινότοπες στα αφτιά των αδαών.
Οι στρατιώτες της πρώτης γραμμής είναι η (λίγο ενοχλητική, είν' η αλήθεια) υπενθύμιση της πραγματικής ζωής.
Οι στρατιώτες των μετόπισθεν γελούν συνέχεια, συχνά χωρίς λόγο.
Απαντούν με χαριτωμένη ευγένεια στις ερωτήσεις των άμαχων καταστηματαρχών και βγάζουν με προθυμία αναμνηστικές φωτογραφίες με τις νεαρές κόρες τους, που τους κοιτάζουν με θαυμασμό.
Δεν τους βαραίνουν οδυνηρές ήττες, γιατί ποτέ τους δεν πολέμησαν. Και ο κόσμος είναι πάντα πρόθυμος να ακούσει διηγήσεις για φανταστικά κατορθώματα και θριάμβους.
Φορούν τις στολές των παρελάσεων και τα κουμπιά τους λαμποκοπούν. Οι άψογα γυαλισμένες αρβύλες τους κάνουν ένα σκληρό ανδρικό ήχο στο μαρμάρινο πάτωμα των σαλονιών, που συγκινεί τις γηραιές κυρίες και ενθουσιάζει τους άκαπνους συζύγους τους.
Οι στρατιώτες των μετόπισθεν είναι οι ήρωες των κοινωνικών συναναστροφών.
Απαντούν με χαριτωμένη ευγένεια στις ερωτήσεις των άμαχων καταστηματαρχών και βγάζουν με προθυμία αναμνηστικές φωτογραφίες με τις νεαρές κόρες τους, που τους κοιτάζουν με θαυμασμό.
Δεν τους βαραίνουν οδυνηρές ήττες, γιατί ποτέ τους δεν πολέμησαν. Και ο κόσμος είναι πάντα πρόθυμος να ακούσει διηγήσεις για φανταστικά κατορθώματα και θριάμβους.
Φορούν τις στολές των παρελάσεων και τα κουμπιά τους λαμποκοπούν. Οι άψογα γυαλισμένες αρβύλες τους κάνουν ένα σκληρό ανδρικό ήχο στο μαρμάρινο πάτωμα των σαλονιών, που συγκινεί τις γηραιές κυρίες και ενθουσιάζει τους άκαπνους συζύγους τους.
Οι στρατιώτες των μετόπισθεν είναι οι ήρωες των κοινωνικών συναναστροφών.
(Αφιερωμένο στους συναδέλφους μου υγειονομικούς της πρώτης γραμμής.)"