Το βράδυ της 11ης Ιουνίου του 2013, ο Έλληνας πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, κατέβασε τους διακόπτες της ΕΡΤ,
του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα της Ελλάδας, που λειτουργούσε
αδιάλειπτα τα τελευταία 75 χρόνια. Το τηλεοπτικό και το ραδιοφωνικό της
σήμα κατέρρευσε, ρίχνοντας μαύρο στις οθόνες, και βόμβο στα FM.
Από τότε ξεκίνησε ένας σπουδαίος αγώνας μέσα και έξω από το
Ραδιοτηλεοπτικό μέγαρο που καθόρισε την Ελλάδα της κρίσης και έκανε
αίσθηση στο εξωτερικό. Οι εργαζόμενοι συσπειρώθηκαν και προσπάθησαν να
πάρουν στα χέρια τους την ενημέρωση, ο κόσμος έστησε μία μεγάλη αλυσίδα
στήριξης και εκατοντάδες δράσεις και κινήσεις οργανώθηκαν από κοινού,
λειτουργώντας ως μοχλός πίεσης προς τις κυβερνητικές αποφάσεις. Η ΕΡΤ
έγινε για αρκετό καιρό το κέντρο όλων των αγωνιστικών διεργασιών, με τις
δικές του σημαντικές στιγμές, τις δικές του δυσκολίες, τα δικά του
αδιέξοδα.
Όλα αυτά, παρακολουθεί με ευαισθησία το ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου,
το οποίο καταγράφει τις εξελίξεις, παρουσιάζει ιστορίες συλλογικής και
ατομικής μνήμης και θέτει τα δικά του ερωτήματα. Εργαζόμενοι που
παρακολουθούν με αγωνία τις εξελίξεις, το ρεπορτάζ των διεθνών ΜΜΕ για
το πρωτοφανές «μαύρο» που έπεσε ξαφνικά στις οθόνες όλης της χώρας, το
κλάμα στο άκουσμα των απρόσμενων ειδήσεων, η αγωνία μέσα στο κτίριο και
οι απόψεις του κόσμου που είχε συγκεντρωθεί στο προαύλιο της ΕΡΤ.
Το ντοκιμαντέρ δεν παίρνει αποστάσεις από το γεγονός, επικοινωνεί με
τα υποκείμενα του αγώνα και καταγράφει με άποψη και κριτική ματιά όσα
συνέβησαν, διερευνώντας τα αδιέξοδα της Δημοκρατιίας. Μέσα από το
εκτενές ρεπορτάζ που έγινε εκείνη την περίοδο από τον Γιώργο Αυγερόπουλο
και τους συνεργάτες του, συγκεντρώθηκε ένα πολύτιμο υλικό που
καταγράφει τις αγωνίες των εργαζόμενων, τις σκέψεις και τους
προβληματισμούς των ανθρώπων που εξέφρασαν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους,
τις εκτιμήσεις των νομικών για την αντισυνταγματικότητα της απόφασης,
τις δηλώσεις της κυβερνητικής πλευράς.
Ένας δημόσιος διάλογος για ένα θέμα που συγκλόνισε
την Ελλάδα της κρίσης, από την πιο αυθόρμητη στιγμή (όταν οι εργαζόμενοι
ξεσπούν σε κλάματα με την ανακοίνωση του Κεδίκογλου), μέχρι τη
συνειδητή πράξη της οργάνωσης τους για να ανατρέψουν με κάθε προσωπικό
κόστος την απόφαση.
Χωράει άραγε το «μαύρο» στο πλαίσιο της Δημοκρατίας; Γιατί η Δημόσια ραδιοτηλεόραση της Ελλάδας έπρεπε να πεθάνει;
ΠΗΓΗ: koutipandoras.gr