ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ TOY ΑΛΕΚΟΥ ΚΑΛΥΒΗ* ΣΤΗΝ ΕΦ. ''ΕΠΟΧΗ'' ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΔ. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
Ποια είναι η εκτίμησή σας για τις διαπραγματεύσεις κυβέρνησης - τρόικας;
Για να
γίνουν ουσιαστικές διαπραγματεύσεις χρειάζονται δύο μέρη με διαφορετικές
πολιτικές αντιλήψεις και διαφορετικά σχέδια. Αυτό δεν συμβαίνει σε αυτή
την περίπτωση καθώς σε όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων η καρέκλα
του διαπραγματευτή, από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης, ήταν κενή. Η
στρατηγική του υπάκουου μαθητή ήταν καθοριστική καθώς έδινε τη
δυνατότητα στην τρόικα να βάζει στο τραπέζι περισσότερα πράγματα και στη
μεγάλη τους πλειοψηφία να τα κερδίζει. Η κυβέρνηση εγκλωβίστηκε, λόγω
της τακτικής της, αλλά και γιατί υπάρχει συναντίληψη με την τρόικα.
Αυτήν τη
στιγμή γίνεται η τελευταία διαπραγμάτευση και θέλουν να διασφαλίσουν
πρόσθετο ασφυκτικό έλεγχο, έχουν εμπλακεί και άλλοι παράγοντες, όπως η
παραμονή ή όχι του ΔΝΤ στην Ευρώπη. Επίσης, υπάρχει το ζήτημα της πολιτικής απονομιμοποίησης της κυβέρνησης και
οι δανειστές θέλουν να κερδίσουν όσα περισσότερα μπορούν αλλά και να
προκαθορίσουν καταστάσεις για μια νέα κυβέρνηση. Επιπλέον, είναι
ενδεικτικό ότι το χρέος έχει βγει εντελώς από το πλαίσιο της
διαπραγμάτευσης. Συζητιούνται μόνο θέματα όπως η προληπτική γραμμή πίστωσης και η αξιολόγηση.
Αν υπάρχει ένα στοιχείο που διαπραγματεύεται η κυβέρνηση αυτό είναι το
θέμα της πολιτικής της επιβίωσης, αλλά αυτό είναι κάτι που δεν αφορά το
λαό και την κοινωνία. Η ουσία πάντως παραμένει ότι η κυβέρνηση έχει
αποδεχτεί ένα πρόγραμμα πρόσθετων περικοπών της τάξης των 2 δισ.,
περισσότερο από αυτά που προβλέπει ο προϋπολογισμός, το οποίο θα
βαρύνει πάλι τα λαϊκά στρώματα, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά το σκληρά ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής της.
Η
αδιαλλαξία της τρόικας δεν είναι κάτι νέο. Από την αρχή δεν δείχνει
πρόθεση να «βοηθήσει» τον Σαμαρά με κάποια χαλάρωση των απαιτήσεων. Σας
προβληματίζει καθόλου αυτό;
Σε αυτές
τις περιπτώσεις δεν υπάρχουν πολιτικοί συναισθηματισμοί. Οι δανειστές
θέλουν να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους και αυτό είναι που καθορίζει
τη στάση τους. Προφανώς θα ήθελαν να διευκολύνουν μια φιλική προς αυτούς
κυβέρνηση. Το γεγονός ότι δεν το κάνουν, οφείλεται κυρίως στο ότι
πιστεύουν πως αυτή η κυβέρνηση είναι τελειωμένη.
Γνωρίζουν ότι έρχεται ένας νέος διαπραγματευτής, μια νέα κυβέρνηση, που
προσπαθούν να την υπονομεύσουν βάζοντάς της νέα εμπόδια. Επιπλέον, δεν
θέλουν να δημιουργούνται προηγούμενα χωρίς αυτά να έχουν γίνει
αναπόφευκτα.
Για ποιο λόγο, λοιπόν, μια κυβέρνηση της αριστεράς να είναι πιο αποτελεσματική στη διαπραγμάτευση; Με δεδομένο και όσα είπατε περί αποφυγής παραδείγματος.
Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ εισάγει μια τομή. Δεν πρόκειται ούτε να διαχειριστούμε την υπάρχουσα κατάσταση ούτε και να διαπραγματευτούμε σε αυτό το πλαίσιο. Αυτό
είναι πολύ κατανοητό στους δανειστές και πρέπει να γίνει ακόμα πιο
πιεστικό με τη δημιουργία ενός λαϊκού κινήματος στήριξης των θέσεων μιας
αριστερής κυβέρνησης. Εάν δεν υπάρχει λαϊκή στήριξη και κοινοβουλευτική
πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ, τα πράγματα θα είναι αρκετά δύσκολα. Εμείς όμως
έχουμε μια τεράστια διαφορά σε σχέση με την παρούσα κυβέρνηση:
Εκπροσωπούμε τα συμφέροντα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων και όχι της ολιγαρχίας και έχουμε εναλλακτικό σχέδιο. Δεύτερον, έχουμε την αποφασιστικότητα να
επιμείνουμε στις θέσεις μας. Τρίτον, αξιοποιούμε τις αλλαγές που
γίνονται στην Ευρώπη όπου παντού διατυπώνονται αιτήματα υπέρβασης της
λιτότητας. Όλα αυτά δημιουργούν νέα δεδομένα αλλά και ρωγμές στον
αντίπαλο. Μια πολιτική δύναμη με επιμονή, προγραμματικές αρχές και
έχοντας τη λαϊκή στήριξη μπορεί να έχει καλύτερα αποτελέσματα. Δεν θα
είναι εύκολο, θα μας βάλουν εμπόδια, αλλά όπως υπάρχει ο εκβιασμός του
δυνατού υπάρχει και ο εκβιασμός του αδύναμου.
Δηλαδή;
Θα σκεφτούν πολύ να δημιουργήσουν μια μείζονα κρίση στην Ευρώπη. Αρκεί εμείς να εμφανιστούμε αποφασισμένοι να εφαρμόσουμε, σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από εκβιασμούς, το πρόγραμμά μας, να δώσουμε προτεραιότητα στις ανάγκες της κοινωνίας και όχι των δανειστών, όπως άλλωστε έχουμε αποφασίσει και στο συνέδριό μας.
Θα
ήθελα ένα σχόλιο για τη στάση του ΚΚΕ και κυρίως για τις τελευταίες
δηλώσεις του κ. Κουτσούμπα ότι δεν θα δοθεί καθόλου περίοδος χάριτος σε
μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι
καθαρό ότι με το ΚΚΕ υπάρχουν ιδεολογικές διαφορές και άλλη στρατηγική
στόχευση. Όταν, όμως, υπάρχει αυτή η κοινωνική καταστροφή είναι παράλογο
να μην αναζητούνται κάποιες λύσεις ενιαίας παρέμβασης της αριστεράς.
Πιστεύω ότι, εκ των πραγμάτων, θα υπάρξουν βήματα που κυρίως θα αφορούν
το ίδιο το ΚΚΕ, διότι αυτό θέλει ο κόσμος της αριστεράς. Αν, για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ υποβάλει στη Βουλή τις προγραμματικές του
δηλώσεις οι οποίες θα καταργούν το μνημόνιο, θα αντιμετωπίζουν την
ανθρωπιστική κρίση, θα βάζουν το θέμα της διαγραφής του μεγαλύτερου
μέρους του χρέους, θα ενισχύουν τη θέση των εργαζομένων, τότε και το ΚΚΕ θα βρεθεί μπροστά σε μεγάλα διλήμματα.
Προφανώς και ο κόσμος της αριστεράς θα είναι στους δρόμους και θα
διεκδικεί. Η κοινωνική διεκδίκηση δεν τελειώνει με κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο τρόπος, όμως, που ο κ. Κουτσούμπας αντιμετωπίζει σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ,
ως μια ακόμα αστική πολιτική δύναμη, είναι ανιστόρητος.
Η ανάλυσή του είναι πέρα για πέρα λάθος και το ΚΚΕ οφείλει να ξαναδεί
τη στάση του διότι εμφανίζεται ως ο αριστερός ψάλτης του συστήματος.
Εμείς προωθούμε ένα μεταβατικό πρόγραμμα που θα συνδέει τις μεγάλες
προοδευτικές-αντινεοφιλελεύθερες αλλαγές με την προοπτική του
σοσιαλισμού. Σε αυτή την πορεία πρέπει να συναντηθούμε κρατώντας τις διαφωνίες μας.
Έχουν αναφερθεί
σε ρεπορτάζ δύο ομάδες «υποψηφίων» για τις λίστες του ΣΥΡΙΖΑ. Η μία
αφορά συνδικαλιστικά στελέχη και η άλλη ανεξάρτητους βουλευτές ή
πολιτικούς προερχόμενους από άλλα κόμματα. Πρέπει να αφορούν τον ΣΥΡΙΖΑ
και με ποιόν τρόπο; Διαχωρίζεται η μία κατηγορία από την άλλη;
Εγώ μένω στη θέση που έχει διατυπωθεί στο Συνέδριο περί
συμμαχιών που εκκινούν, όπως πολλές φορές λέει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ,
από «αριστερά της αριστεράς» και φτάνουν μέχρι τα «αριστερά της
σοσιαλδημοκρατίας». Επιπλέον, έχουμε αποφασίσει ότι δεν πρόκειται να
συνεργαστούμε με ανθρώπους που έπαιξαν ενεργό ρόλο και από θέση ευθύνης στην εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής. Υπάρχουν
όμως τρία επίπεδα. Το πρώτο είναι η αποτροπή των 180, το δεύτερο είναι η
συγκρότηση των ψηφοδελτίων και το τρίτο είναι οι συνεργασίες. Έχουν τη
σχετική τους συνάφεια αλλά και την αυτοτέλειά τους. Προσωπικά, δεν
κατανοώ γιατί πρέπει να εντάσσεται κάποιος στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ
μόνο και μόνο επειδή δεν ψηφίζει για πρόεδρο Δημοκρατίας, ενώ έχει
ψηφίσει όλα σχεδόν τα μνημόνια. Αλλά αυτό θα λυθεί με συλλογική απόφαση.
Η αναγκαία αποτροπή σχηματισμού προεδρικής πλειοψηφίας έχει πιο πολύ να
κάνει με την κινητοποίηση του κόσμου. Αν δημιουργηθεί ένα μεγάλο μαζικό πολιτικό κίνημα με στόχο να φύγουν άμεσα, θα ασκηθεί πολύ μεγαλύτερη πίεση από διεργασίες κορυφής.
Προφανώς και θέλουμε ανοιχτά ψηφοδέλτια και οφείλουμε να δουλέψουμε για αυτό καλώντας λαϊκούς αγωνιστές
ανεξάρτητα από την προέλευσή τους. Θέλουμε ψηφοδέλτια νίκης αλλά
χρειαζόμαστε και μια κοινοβουλευτική ομάδα νίκης που θα έχει συνοχή και
θα δίνει την απαραίτητη σταθερότητα σε μια κυβέρνηση της αριστεράς.
Πρέπει εδώ να πούμε ότι η κρίση του πολιτικού συστήματος έχει επηρεάσει
και τα συνδικάτα. Συνεπώς, ιδιαίτερα μέσα από το συνδικαλιστικό κίνημα,
πρέπει να δούμε στελέχη που έχουν μια πορεία η οποία δεν ενοχλεί τον
κόσμο της αριστεράς. Τέλος, εμείς πρέπει να επιμείνουμε στην αναγκαιότητα μετεκλογικής συνεργασίας με τις υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς
-που μπορεί να πάρει διάφορες μορφές από ανοχή μέχρι συμμετοχή-γιατί
πιστεύουμε ότι αυτό θα δώσει πρόσθετες εγγυήσεις επιτυχούς
διακυβέρνησης.
*Ο Αλέκος Καλύβης είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ
ΠΗΓΗ:iskra.gr