Αλλαγή διοικητών νοσοκομείων: Στα χνάρια του νεοφιλελευθερισμού και της «αγοράς»

Σχόλιο του ΜΕΤΑ Υγειονομικών

Πολύ «ντόρος» γίνεται τις τελευταίες μέρες σχετικά με την παύση των μνημονιακών διοικητών των νοσοκομείων: Ποιοι μένουν, ποιοι φεύγουν, ποιοι θα έρθουν και πότε...

Από την πλευρά τού υπουργείου Υγείας, έχει δοθεί στη δημοσιότητα ένας περιορισμένος αριθμός ονομάτων διοικητών που αποπέμπονται. Τα ονόματα των διοικητών που παραμένουν δεν είναι γνωστά, ενώ διάφορα δημοσιεύματα που αναφέρονται σε αυτά το μόνο που κάνουν είναι να δημιουργούν σύγχυση!

Το αυξημένο ενδιαφέρον των εργαζομένων στα νοσοκομεία για την αλλαγή των διοικητών δεν είναι τυχαίο.

Οι κομματικοί διοικητές που προέκυψαν μέσα από τα παζάρια των μνημονιακών συγκυβερνήσεων ανέλαβαν να υλοποιήσουν τις σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές στο χώρο της δημόσιας υγείας.

Η μετατροπή των νοσοκομείων σε επιχειρήσεις οι οποίες λειτουργούν με τη λογική του κόστους και του κέρδους είναι μνημονιακή υποχρέωση, ούτως ώστε να απαλλαγεί το κράτος από την χρηματοδότηση των νοσοκομείων. Η αποπληρωμή του επαχθούς και ταξικού χρέους είναι πάνω από το δικαίωμα του λαού για δημόσια υγεία.

Τα αποτελέσματα αυτών των πολιτικών τα βιώνουν οι εργαζόμενοι και οι ασθενείς τα τελευταία χρόνια με τον πιο τραγικό τρόπο. Η υποχρηματοδότηση έφερε τα νοσοκομεία στα πρόθυρα της κατάρρευσης και έχει θέσει σε κίνδυνο την υγεία των ασθενών.

Το αυταρχικό μοντέλο διοίκησης με το διοικητή-μάνατζερ, ο οποίος αποφασίζει χωρίς στην ουσία να ελέγχεται από κανένα, σηματοδοτεί με τον πιο κραυγαλέο τρόπο τις σκληρές νεοφιλελεύθερες λογικές της «αγοράς».

Η αυθαιρεσία, οι πελατειακές σχέσεις, η εξυπηρέτηση των «ημετέρων» έως και την επιλεκτική εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων που δρουν στο χώρο της δημόσιας υγείας είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του μοντέλου διοίκησης με τις υπερεξουσίες του διοικητή-μάνατζερ.

Οι εργαζόμενοι, το υγειονομικό κίνημα και η συνδικαλιστική αριστερά πάλεψαν και παλεύουν για ένα διαφορετικό μοντέλο διοίκησης, το οποίο θα κινείται πέρα και έξω από τις μνημονιακές λογικές και δεσμεύσεις.

• Για δημοκρατία στους χώρους δουλειάς, με το θεσμοθετημένο έλεγχο των εργαζομένων, των συνδικάτων και των φορέων των τοπικών κοινωνιών.
• Για κατάργηση των μάνατζερ-διοικητών, για νέα Δ.Σ. και Υπηρεσιακά Συμβούλια με αναβαθμισμένη συμμετοχή των αιρετών εκπροσώπων, με την καθιέρωση της γενικής συνέλευσης σε κάθε τμήμα ή κλινική και την τακτική συνέλευση όλου του προσωπικού.

Η κυβέρνηση αφού συνομολόγησε το 3ο μνημόνιο αποδέχτηκε όχι μόνο τις μνημονιακές πολιτικές που προβλέπονται για την υγεία (ιδιωτικοποιήσεις, εμπορευματοποίηση, νόμοι της αγοράς) αλλά και το μοντέλο διοίκησης που θα τις υπηρετήσει.

Η πάλη των εργαζομένων και των συνδικάτων για τον εκδημοκρατισμό της διοίκησης των νοσοκομείων συνδέεται άμεσα με την πάλη για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών, γνωρίζοντας καλά ότι μέσα σε αυτά τα ασφυκτικά πλαίσια του μνημονίου δεν υπάρχουν περιθώρια για ένα μοντέλο διοίκησης που θα στοχεύει στην ενίσχυση τουδημόσιου χαρακτήρα των νοσοκομείων και θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες για δωρεάν υπηρεσίες υγείας για όλους.