Adios Comandante...

• "Η επανάσταση δεν είναι ένα στρώμα από ροδοπέταλα. Είναι μια μάχη ανάμεσα στο μέλλον και το παρελθόν". 

•  "Άρχισα την επανάσταση με 82 άτομα. Θα το ξανάκανα, ακόμη και με 10 ή 15 και με ακλόνητη πίστη. Δεν έχει σημασία πόσο μικρός είσαι, αν έχεις πίστη και σχέδιο δράσης".

•  "Η επανάσταση είναι σαν το ποδήλατο. Αν σταματήσουμε να κάνουμε πεντάλ, θα πέσουμε".

 Φιντέλ Κάστρο 

  Ο Φιντέλ Κάστρο γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1926 στο Μπιράν. Από φοιτητής ακόμα αναμείχτηκε στα επαναστατικά κινήματα εναντίον της δικτατορίας του Μπατίστα. Στην εξέγερση του Σαντιάγκο ήταν από τους αρχηγούς στην επίθεση κατά των στρατιωτικών καταυλισμών, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 15 ετών. Το 1955 κατέφυγε στις ΗΠΑ από όπου προσπάθησε να μυήσει στην επανάσταση τους εξόριστους Κουβανούς. Εξαιτίας της αντίδραση της αμερικανικής κυβέρνησης, κατέφυγε στο Μεξικό. Από εκεί, με λίγους άνδρες αποβιβάστηκε στην Κούβα, στις 2 Δεκεμβρίου 1956 και ανέβηκε στα βουνά.

Στο Μεξικό όμως έμελλε να συναντήσει, μαζί με τον αδελφό του Ραούλ, έναν γιατρό που έγινε το σύμβολο της επανάστασης, Τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Μαζί, οργανώνουν νέο επαναστατικό κίνημα.

 

 Στις 31 Δεκεμβρίου, ο δικτάτορας Μπατίστα αναγκάζεται να εγκαταλείψει την Κούβα και την Πρωτοχρονιά του 1959, η χώρα μπαίνει σε νέα εποχή.

 Στις 2 Ιανουαρίου 1959 ο θριαμβευτής Φιντέλ εκφωνεί λόγο στο Σαντιάγο και ξεκινά το ταξίδι του προς την Αβάνα. Σε κάθε πόλη και κάθε χωριό, τυγχάνει αποθεωτικής υποδοχής από τους πολίτες. Στις 8 Ιανουαρίου 1959 ο Κάστρο μπαίνει στην Αβάνα όπου τον υποδέχονται εκατοντάδες χιλιάδες Κουβανοί.
Η Επανάσταση  έχει νικήσει  και ο  Φιντέλ Κάστρο μαζί με τον Τσε Γκεβάρα  αρχίζουν να "γράφουν" τη δική τους σελίδα στο βιβλίο της Ιστορίας του παγκόσμιου επαναστικού κινήματος.

 *Το βίντεο περιέχει πλάνα από παλιότερη συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη, στην Κούβα, και δηλώσεις του Φιντέλ.

Μεταφράζουμε τις δηλώσεις του Φιντέλ Κάστρο:

«Πιστεύω ότι η μουσική είναι ακόμα πιο δύσκολη από την πολιτική. Η απόδειξη είναι ότι υπάρχουν περισσότεροι πολιτικοί στον κόσμο και λιγότεροι μουσικοί. Υπάρχουν, όμως, ακόμα λιγότεροι επαναστάτες καλλιτέχνες, αν και οι καλλιτέχνες γενικά εύχονται την επανάσταση. Υπάρχουν πολλοί πολιτικοί που δεν είναι επαναστάτες. Έτσι, το ποσοστό των επαναστατών καλλιτεχνών είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό των πολιτικών».