 |
Στέφεν Κάμπετερ |
Πότε το όχι σημαίνει όχι; Σίγουρα όχι
στην πολιτική. Χίλιες φορές έχει πει μέχρι τώρα όχι στο κούρεμα του
ελληνικού χρέους ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε,
προφανώς όμως οι αναλυτές του υπουργείου του μελετούν και μετράνε όλα
τα ενδεχόμενα. Η αποκάλυψη προέκυψε από τον συνήθη κοινοβουλευτικό
έλεγχο στη Γερμανία και από την απάντηση του γερμανικού υπουργείου
Οικονομικών σε επερώτηση του κόμματος της Αριστεράς σχετικά με το τι
σχεδιάζεται για την Ελλάδα. Από την απάντηση προκύπτει ότι υπολογίζονται
όλα τα σενάρια για περαιτέρω οικονομική στήριξη προς την Ελλάδα μετά το
πέρας του ισχύοντος προγράμματος, ενός κουρέματος του χρέους
συμπεριλαμβανομένου.
Της ΚΑΚΗ ΜΠΑΛΗ
Την απάντηση υπογράφει ο υφυπουργός Οικονομικών Στέφεν Κάμπετερ, ο
οποίος υποστηρίζει ότι πρόκειται για «έγγραφο εργασίας» του υπουργείου
του, που θα αποτελέσει τη βάση της σχετικής συζήτησης στο υπουργικό
συμβούλιο. Υπογραμμίζει δε ότι η διαδικασία λήψης της όποιας απόφασης
«είναι ακόμη σε εξέλιξη».
Τα ψέματα...
Να σημειωθεί, πάντως, ότι μέχρι τώρα τόσο ο υπουργός Βόλφγκανγκ Σόιμπλε
όσο και οι εκπρόσωποι του υπουργείου του, μονότονα διέψευδαν ότι
συζητείται το ενδεχόμενο κουρέματος. «Η κυβέρνηση προτίθεται και πάλι να
λέει ψέματα στην κοινή γνώμη μέχρι να περάσουν οι ευρωεκλογές»,
κατήγγειλε στην εφημερίδα Handelsblatt η αντιπρόεδρος της
Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Αριστεράς Σάρα Βάγκενκνεχτ, σχολιάζοντας την
απάντηση στην επερώτηση. «Είναι προφανές ότι ο Σόιμπλε σκέφτεται το
ενδεχόμενο του κουρέματος», τονίζει και κατηγορεί τη γερμανική κυβέρνηση
ότι συνεχίζει να «προστατεύει από τις ζημίες τις τράπεζες και τους
πλούσιους με τα δισεκατομμύρια των φορολογουμένων», ενώ επαναφέρει την
πρότασή της για εφάπαξ εισφορά των «Ελλήνων ολιγαρχών», αφού «η Ελλάδα
έχει χρεοκοπήσει».
...και τα σενάρια
Η εφημερίδα υπογραμμίζει ότι, στο «έγγραφο εργασίας» για την Ελλάδα, το
υπουργείο Οικονομικών παρουσιάζει διάφορες εκδοχές διαπραγμάτευσης της
γερμανικής κυβέρνησης έναντι των Ευρωπαίων εταίρων και του Διεθνούς
Νομισματικού Ταμείου για το τι μέλλει γενέσθαι με την Ελλάδα. Το κούρεμα
είναι μόνο μία εκδοχή, μια δεύτερη είναι ένα «περιορισμένο διάδοχο
πρόγραμμα», με πιστώσεις από τον μόνιμο μηχανισμό στήριξης ESM. Το ποσό
που συζητιέται γι' αυτό το τρίτο πακέτο είναι μεταξύ 10 και 20
δισεκατομμυρίων ευρώ και ο βασικός όρος προς την κυβέρνηση της Αθήνας
είναι να εντείνει τον ρυθμό υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων.
Το ραντεβού των ευρωεκλογών...
Να σημειωθεί ότι από το προηγούμενο Σαββατοκύριακο όλοι οι αρμόδιοι
Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, από τον επίτροπο Όλι Ρεν και τον πρόεδρο του
Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, μέχρι τις συνήθεις ανώνυμες πηγές των
Βρυξελλών, ξεκαθαρίζουν ότι δεν πρόκειται να ανοίξει -επίσημα
τουλάχιστον- η συζήτηση για το πώς θα ελαφρύνει το ελληνικό χρέος πριν
από το καλοκαίρι. Άρα και πριν από τις ευρωεκλογές του Μαΐου. Κανείς δεν
φαίνεται να βιάζεται για αυτή τη διαπραγμάτευση, αντίθετα όλοι
βιάζονται για την ολοκλήρωση της τρέχουσας αξιολόγησης του προγράμματος
από την τρόικα, που φτάνει το βράδυ της Κυριακής στην Αθήνα.
...και οι φόβοι
Στην πορεία προς τις ευρωεκλογές κανείς δεν θέλει μια έκρηξη στην
Ευρωζώνη -που θα προέκυπτε από μια στάση πληρωμής της Ελλάδας, εάν δεν
καταφέρει να αποπληρώσει τα ομόλογα που λήγουν τον Μάιο. Αλλά και κανείς
δεν θέλει να ανοίξει προεκλογικά μια συζήτηση για ελάφρυνση του
ελληνικού χρέους -είτε με τη μορφή μείωσης των επιτοκίων και παράτασης
του χρόνου αποπληρωμής είτε με τη μορφή κουρέματος-, επειδή η ελάφρυνση
κοστίζει. Και δη στους φορολογούμενους- ψηφοφόρους. Με την πρώτη μορφή
θα χάσουν έσοδα από τους τόκους που θα έρρεαν στους προϋπολογισμούς των
χωρών τους, με τη δεύτερη θα χάσουν από το κεφάλαιο, καθώς η πλειονότητα
των ελληνικών ομολόγων προς κούρεμα είναι πλέον στα χαρτοφυλάκια των
χωρών και των κεντρικών τραπεζών, του Δημοσίου δηλαδή.
Η αλήθεια είναι πάντως ότι η Ελλάδα- όσο δε γίνεται κάποιο... ατύχημα-
δεν είναι το βασικό πρόβλημα των κυβερνητικών κομμάτων στην Ευρώπη, εν
όψει των ευρωεκλογών. Η υπόσχεση περαιτέρω βοήθειας στους «ανεπρόκοπους
του Νότου» προφανώς θα ενίσχυε τους ευρωσκεπτικιστές και τους
ακροδεξιούς του Βορρά, αλλά τα βασικά προεκλογικά επιχειρήματα της Μαρίν
Λεπέν, του γαλλικού Εθνικού Μετώπου, του Γκέερτ Βίλντερς, του
ολλανδικού Λαϊκού Κόμματος και του Χανς Κρίστιαν Στράχε, του αυστριακού
κόμματος της Ελευθερίας -τριών κομμάτων με διψήφια εκλογική δύναμη και
ίσως δυνατότητα πρωτιάς- είναι άλλα: Στηρίζουν την καμπάνια τους στο
αίτημα για κλείσιμο των συνόρων για τους μετανάστες και για επιστροφή
της εθνικής κυριαρχίας, που εκχώρησαν τα κράτη-μέλη στην κοινότητα. Η
υπόθεση της Ελλάδας θα ήταν απλώς το κερασάκι στην τούρτα. Βασικό όπλο
είναι μόνο για τη νέα κυριλέ ακροδεξιά της Γερμανίας, που κρύβεται πίσω
από την Εναλλακτική για τη Γερμανία των καθηγητάδων και των γηραιών
βιομηχάνων. Αλλά και η Εναλλακτική ασχολείται πλέον πολύ περισσότερο με
το «ηρωικό» δημοψήφισμα των Ελβετών, που καταργεί το δικαίωμα της
ελεύθερης διακίνησης των ανθρώπων στον ευρωπαϊκό χώρο, και με την
υπόγεια καμπάνια ενάντια στην ελεύθερη μετακίνηση πολιτών από τη
Βουλγαρία και τη Ρουμανία στη Γερμανία, παρά με την Ελλάδα και τις άλλες
χώρες των Μνημονίων.
Βέβαια, μέχρι να φτάσει η ώρα των ευρωεκλογών, η κρίση, ξεχασμένη για
την ώρα από τις χώρες του Βορρά κι από τις αγορές -σε σημείο που να μην
αγοραστούν σαν ζεστά ψωμάκια χθες τα γερμανικά ομόλογα, αφού κρίθηκαν
ακριβά από τους επενδυτές- μπορεί να επανέλθει. Γι' αυτό και η
καγκελάριος Μέρκελ προσπαθεί να αποφύγει τις... κακοτοπιές και να
μεταθέσει κάθε συζήτηση για την Ελλάδα για μετά τις εκλογές.
ΠΗΓΗ:avgi.gr