Το υπουργείο υγείας πρόσφατα εξέδωσε εγκύκλιο (κατεβάστε την πατώντας ΕΔΩ)
με νέες διευκρινήσεις σχετικά με τη σύναψη ατομικών συμβάσεων στην
καθαριότητα και τη φύλαξη των Νοσοκομείων, όπου μεταξύ άλλων, υπάρχουν
αναφορές για τη δυνατότητα άδειας ανάπαυσης δύο ημερών το μήνα και για απουσία για σοβαρούς λόγους υγείας.
Όμως, προκύπτουν εκ των πραγμάτων σοβαρές ασάφειες που σε καμιά περίπτωση δεν οδηγούν σε εφαρμογή πλήρων εργασιακών δικαιωμάτων για τους εργαζόμενους με τις ατομικές συμβάσεις:
1) Οι διευκρινήσεις γίνονται με εγκύκλιο που δεν έχει αναφορά σε συγκεκριμένες νομοθετικές διατάξεις. Οι εγκύκλιοι ερμηνεύουν νόμους και δεν υποκαθιστούν τους νόμους.
Από τη στιγμή που η ρύθμιση των συγκεκριμένων θεμάτων δεν γίνεται με
νομοθετικές διατάξεις, η εφαρμογή τους μπορεί κάλλιστα να αμφισβητηθεί
από τους επιτρόπους του ελεγχτικού συνεδρίου ή άλλους υπηρεσιακούς
παράγοντες και να ακυρωθεί στην πράξη.
2) Υπάρχει μεγάλη ασάφεια σχετικά με το πλαίσιο που δίδεται δικαίωμα κανονικής άδειας δύο ημερών και άδειας για σοβαρούς λόγους υγείας,
σε σχέση με την ισχύουσα νομοθεσία για δημόσιους και ιδιωτικούς
υπαλλήλους όπου υπάρχουν συγκεκριμένες αναφορές για το με ποιες συνθήκες
και τρόπους χορηγούνται οι κανονικές και αναρρωτικές άδειες. Η ασάφεια
της συγκεκριμένης εγκυκλίου αναγκάζει τον κάθε προϊστάμενο υπηρεσίας
Νοσοκομείου να την ερμηνεύσει αυτοβούλως, κάτι που μπορεί να
δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα και διαφοροποιήσεις στην εφαρμογή της.
Για παράδειγμα, το δικαίωμα απουσίας του υπαλλήλου «για σοβαρούς λόγους
υγείας» μπορεί να ερμηνευθεί με διάφορους τρόπους, αφού ένας
προϊστάμενος μπορεί να κρίνει ότι κάποιο μυοσκελετικό πρόβλημα δεν
αποτελεί «σοβαρό λόγο υγείας», ή μπορεί να συμβεί και το ανίθετο.
3) Οι συγκεκριμένες αναφορές της εγκυκλίου σε καμιά περίπτωση δεν αποτελούν πλήρη εργασιακά δικαιώματα για τους εργαζόμενους, αντίστοιχα με αυτά των δημοσίων ή ιδιωτικών υπαλλήλων,
αφού λείπουν πάρα πολλά από αυτά (άδεια μητρότητας, επιδόματα κα). Αυτό
μπορεί να γίνει πολύ εύκολα με τροπολογία που να ορίζει ότι για τους
εργαζόμενους στις ατομικές συμβάσεις εφαρμόζεται η αντίστοιχη εργασιακή
νομοθεσία που ισχύει και για τους εργαζόμενους στο δημόσιο ή ίδιωτικό
τομέα.
4) Οι διευκρινήσεις του υπουργείου υγείας δεν έχουν αναφορά στην 8ωρη εργασία, κάτι που αφήνει ανοικτό το δρόμο για 6ωρες ή 5ωρες συμβάσεις όπως γίνεται με τους εργολάβους.
5) Στην εγκύκλιο
δεν κατοχυρώνεται το δικαίωμα εργασίας των ήδη εργαζομένων, αφού τις
θέσεις τους μπορεί να τις πάρουν εργαζόμενοι που είχαν απασχοληθεί τα
προηγούμενα χρόνια σε εργολαβικά συνεργεία, κάτι που θα οδηγήσει μοιραία σε απολύσεις.
6) Δεν υπάρχει καμιά αναφορά στο τι μέλει γενέσθαι μετά την 1/1/2018, που θα τελειώσουν οι ατομικές συμβάσεις.
7) Στην
εγκύκλιο υπάρχει αναφορά ότι το συνολικό κόστος των ατομικών συμβάσεων,
μαζί με το ΦΠΑ και τα αναλώσιμα και τον πάγιο εξοπλισμό δεν πρέπει να
ξεπερνά το κόστος που είχαν οι εργολαβικές συμβάσεις. Αυτό σε πολλά
Νοσοκομεία (ειδικά σε αυτά που δεν υπήρχε τεχνητή διόγκωση του κόστους
των εργολαβικών συμβάσεων) θα οδηγήσει μοιραία σε απασχόληση μικρότερου αριθμού προσωπικού, σε απολύσεις και σε υποβάθμιση του παρεχόμενου έργου.
Από τα
παραπάνω είναι σαφές ότι η εγκύκλιος του υπουργείου υγείας, όχι μόνο δεν
δίνει λύσεις, αλλά δημιουργεί και νέα προβλήματα.
Ο εργασιακός μεσαίωνας των ατομικών συμβάσεων, δεν αντιμετωπίζεται με "μπαλώματα".
Οι εργαζόμενοι στις ατομικές συμβάσεις, τα Σωματεία των Νοσοκομείων και το υγειονομικό κίνημα, πρέπει να διεκδικήσουν ξεκάθαρη νομοθετική ρύθμιση που θα δίδει πλήρη εργασιακά δικαιώματα στους ήδη εργαζόμενους στην καθαριότητα, στη φύλαξη κλπ, αλλά και την μετατροπή άμεσα των συμβάσεων τους σε ιδ. Δικαίου αορίστου χρόνου. Παραμένει ωστόσο το αίτημα που διαχρονικά πρόβαλε το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα για επανασύσταση των οργανικών θέσεων με βάση τις πραγματικές ανάγκες και την κάλυψη τους με μόνιμες προσλήψεις με τη διαδικασία του ΑΣΕΠ.
Ο εργασιακός μεσαίωνας των ατομικών συμβάσεων, δεν αντιμετωπίζεται με "μπαλώματα".
Οι εργαζόμενοι στις ατομικές συμβάσεις, τα Σωματεία των Νοσοκομείων και το υγειονομικό κίνημα, πρέπει να διεκδικήσουν ξεκάθαρη νομοθετική ρύθμιση που θα δίδει πλήρη εργασιακά δικαιώματα στους ήδη εργαζόμενους στην καθαριότητα, στη φύλαξη κλπ, αλλά και την μετατροπή άμεσα των συμβάσεων τους σε ιδ. Δικαίου αορίστου χρόνου. Παραμένει ωστόσο το αίτημα που διαχρονικά πρόβαλε το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα για επανασύσταση των οργανικών θέσεων με βάση τις πραγματικές ανάγκες και την κάλυψη τους με μόνιμες προσλήψεις με τη διαδικασία του ΑΣΕΠ.