από την Όλγα Κοσμοπούλου*
Ο πανικός και ο φόβος προέρχονται, σε μεγάλο βαθμό, από τη δυσπιστία του λαού απέναντι σε κυβερνήσεις και εταιρείες
Ως τις 20 Δεκέμβρη 2020, 81,7
εκατομμύρια άνθρωποι παγκόσμια είχαν νοσήσει από κορονοϊό, 46,2
εκατομμύρια έχουν αναρρώσει (άγνωστο με τι μακροπρόθεσμες συνέπειες στην
υγεία και τη λειτουργικότητά τους) και 1,78 εκατομμύρια είχαν πεθάνει.
Και η πανδημία συνεχίζεται, με τον εξαιρετικά μεταδοτικό ιό να επελαύνει
ανενόχλητος, σ’ ένα περιβάλλον όπου οι κυβερνήσεις και ιδιαίτερα
πεισματικά η ελληνική κυβέρνηση, αρνούνται να οικοδομήσουν ασφαλείς
συνθήκες πρόληψης και περίθαλψης για τους λαούς. Ο
μηχανισμός της βαριάς νόσησης, όπου συμβαίνει, είναι εξαιρετικά
περίπλοκος. Ο δε εμβολιασμός γενικότερα συνίσταται στην προσπάθεια να
δημιουργηθούν συνθήκες κατά τις οποίες ο ανθρώπινος οργανισμός θα είναι
σε θέση, ερχόμενος σε επαφή με τον ιό, να τον καταστρέφει, έχοντας ένα
έτοιμο οπλοστάσιο από ειδικά αντισώματα και κύτταρα μνήμης.
Αυτό,
ιστορικά, έχει επιτευχθεί με τη χρησιμοποίηση ζωντανών εξασθενημένων ιών
ή, τις τελευταίες δεκαετίες, τμημάτων ιών που συνήθως παράγονται στα
εργαστήρια και εισάγονται στον οργανισμό μας με σκοπό την οικοδόμηση του
εν λόγω οπλοστασίου. Τα συμβατικά εμβόλια, πλην των ανωτέρω, περιέχουν
και διάφορες ουσίες-έκδοχα, με σκοπό τη συντήρηση αλλά και την
ανοσοενίσχυση των εμβολίων. Τα συμβατικά εμβόλια έχουν, σπάνιες μεν
υπαρκτές δε, ανεπιθύμητες ενέργειες. Αλλεργίες, πυρετικές αντιδράσεις,
αναφυλακτικές αντιδράσεις. Ο ρόλος τους όμως στην εξαφάνιση ή τη σχεδόν
εξαφάνιση ασθενειών όπως η ευλογιά, η πολιομυελίτιδα, η χρόνια ηπατίτιδα
Β, η ιλαρά και πολλές άλλες, είναι ιστορικά αδιαμφισβήτητος.