ΙΤΑΛΙΑ: Ποιος να το φανταζόταν;

Η ΠΡΩΤΟΓΝΟΡΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Η κατάσταση στην Ιταλία σήμερα είναι αρκετά δύσκολη. Η οικονομική κρίση δεν κτυπά μόνο τα γνωστά κοινωνικά στρώματα του κόσμου της μισθωτής εργασίας, των φτωχών εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, αλλά φτωχοποιεί και τα μεσαία στρώματα της ιταλικής κοινωνίας. Μετά την Ελλάδα, τηρουμένων των αναλογιών και φυσικά των διαφορετικών οικονομικών μεγεθών, η Ιταλία βρίσκεται ίσως στη χειρότερη θέση.

Η ανεργία, το κτύπημα των εργασιακών σχέσεων, οι περικοπές κύρια στον ιδιωτικό τομέα των μισθών και ουσιαστικά η εξαθλίωση μεγάλης μερίδας της Ιταλικής κοινωνίας έχουν κάνει την κατάσταση εκρηκτική.

Του ΒΑΣΙΛΗ ΠΡΙΜΙΚΗΡΗ

Σύμφωνα με την κρατική στατιστική υπηρεσία (ISTAT) της Ιταλίας πάνω από το 30% του πληθυσμού βρίσκεται σήμερα στα όρια του κοινωνικού αποκλεισμού. Ο αριθμός αυτός αυξάνει κατά πολύ όταν γίνεται αναφορά στις ηλικίες μεταξύ 18 και 24 χρονών. Είναι ποσοστά πολύ υψηλότερα σε σχέση με άλλες μεγάλες και ισχυρές χώρες της Ευρώπης.

Μαζί με την οικονομική κρίση όμως στην Ιταλία έχουμε και μια βαθιά πολιτική κρίση.

Η προσπάθεια σταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος προερχόμενη κύρια από τον πρόεδρο της Ιταλικής δημοκρατίας Τζ. Ναπολιτάνο με τρόπο άγαρμπο και πολλές φορές αντισυνταγματικό απέτυχε. Πολύ σύντομα στην Ιταλία θα έχουμε εκλογές.

Μέσα σ΄ αυτή την πολυσύνθετη ρευστή πραγματικότητα έγινε το ταξίδι της αντιπροσωπίας του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον Πρόεδρό του στην Ιταλία.

Πολλοί παραξενεύτηκαν από την επιτυχία του ταξιδιού της αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ στην Ιταλία. Λέμε παραξενεύτηκαν γιατί κανείς δεν φανταζόταν πριν λίγα χρόνια ότι η ελληνική αριστερά θα έδινε «μαθήματα» στην ιταλική. “ “Μαθήματα” σε μια αριστερά που έφθασε με την πιο ριζοσπαστική της έκφραση, το μεγάλο ΚΚΙ, να γίνει το σημείο αναφοράς ενός ολόκληρου κινήματος του λεγόμενου Ευρωκομμουνισμού μέσα στο εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα της Ευρώπης. Στις δεκαετίες του ’70 και του ’80, άσχετα με το πώς κρίνει ο καθένας αυτή την περίοδο και την πολιτική της διαφορετικότητα, υπό την ηγεσία του Ενρ.Μπερλινκουέρ το ΚΚΙ έγινε σημαντική πολιτική δύναμη αλλαγής στον ευρωπαϊκό χώρο.

Σήμερα, όμως, τα πράγματα έχουν αλλάξει η ιταλική αριστερά είναι συρρικνωμένη λαβωμένη πολιτικά. Πλήρωσε και πληρώνει τις λαθεμένες επιλογές κεντροαριστερού τύπου που επέλεξε στο παρελθόν. Ο ριζοσπαστισμός της υποχώρησε, τα ταξικά της χαρακτηριστικά αλλοιώθηκαν κύρια μέσα στο Δημοκρατικό Κόμμα και τελικά μέσα από συνεχείς μεταλλάξεις και διασπάσεις έχασε μεγάλο μέρος από την εργατική και λαϊκή της συγκατάθεση. Τα τελευταία δε χρόνια ένας ο «αρρωστημένος» πολιτικά κυβερνητισμός της την οδήγησε σε επιλογές καταστροφικές που κτύπησαν τη φερεγγυότητα της τελείως.

Σ΄ αυτή τη σκληρή πραγματικότητα για την ιταλική αριστερά έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ με το παράδειγμά του να γίνει σημείο αναφοράς. Η ελληνική αριστερά, με εξαίρεση δυστυχώς το ΚΚΕ, στη μεγάλη της πλειοψηφία κατάφερε να συγχρονίσει σε μεγάλο βαθμό τον ενωτικό της βηματισμό. Σημαντικά τμήματα της ελληνικής αριστεράς παρά τις όποιες δυσκολίες κατόρθωσαν, μέχρι τώρα, το ακατόρθωτο, να μπορέσουν να συνυπάρξουν με τη διαφορετικότητά τους.

Το μήνυμα της ενότητας και της κοινής δράσης της ελληνικής αριστεράς δια μέσου του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό που άνοιξε το δρόμο για τη συμβολική υποψηφιότητα του Αλ. Τσίπρα ,του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ , ως επικεφαλής σε ένα ψηφοδέλτιο για τις επερχόμενες Ευρωεκλογές στην Ιταλία.

Έγινε δεκτή μια μικρή προσφορά συντροφικής αλληλεγγύης της ελληνικής προς την ιταλική αριστερά αυτή την φορά. Ο προοδευτικός αριστερός κόσμος της Ιταλίας κατάλαβε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η μεγάλη ελπίδα ανατροπής στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη, δεν έρχεται για να κάνει ένα δικό του κομματικό παράρτημα στην Ιταλία . Δεν προτείνει ένα ακόμα κόμμα στην Ιταλική αριστερά, αλλά ήρθε για να συμβολίσει ότι η Ευρώπη στο σύνολό της σήμερα είναι ένα μεγάλο πεδίο ταξικής πάλης μιας πάλης που ο κόσμος της εργασίας καλείται να δώσει απέναντι στις πολιτικές του άγριου νεοφιλελευθερισμού και της λιτότητας. Καμία εξαγωγή επανάστασης λοιπόν, καμία λαθεμένη αντίληψη μιας πλαδαρής σοσιαλδημοκρατικής προσέγγισης της ευρωπαϊκής κρίσης, καμία υποτίμηση της εθνικής διαφορετικότητας, αλλά διεθνιστική αριστερή προσέγγιση για τη συνεργασία όλου του κόσμου της εργασίας, όλων των λαών της Ευρώπης για την ανατροπή αυτής της Ευρώπης, που απ΄ ότι δείχνουν όλες οι εξελίξεις δεν μεταρρυθμίζεται, αλλά ανατρέπεται για να κτιστεί η Ευρώπη των λαών και του κόσμου της εργασίας

Τις επιλογές αυτές τις αντιλαμβάνονται πλέον και δυνάμεις πέρα από τη ριζοσπαστική ταξική αριστερά. Σημαντικά τμήματα των εθνικών αστικών τάξεων της Ευρώπης μαζί με τις πολιτικές κομματικές τους εκφράσεις αντιστρατεύονται ή δείχνουν τη διάθεση να αντιπαλέψουν τις Γερμανικές επιλογές νεοαποικιοκρατικού τύπου στην Ευρώπη πράγμα που δεν γίνεται στην χώρα μας.

Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Ερ. Λέττα για παράδειγμα όπως και ορισμένα ανώτατα στελέχη του Δ.Κ., όπως ο Νικόλα Τζινγκαρέτη, αντιλαμβάνονται ότι η περιφέρεια της Ν. Ευρώπης δεν μπορεί να είναι ακολουθητική και πλήρως υποταγμένη στην Κα Μέρκελ. Κομμάτια και της ίδιας της σοσιαλδημοκρατίας προσπαθούν να δουν μια «άσπρη» μέρα πολιτικά θα μπορούσε να πει κανείς από την ευρωπαϊκή ριζοσπαστική αριστερά γιατί αλλιώς καταλαβαίνουν ότι θα έχουν την τύχη του ΠΑΣΟΚ. Χωρίς να καλλιεργηθεί καμία αυταπάτη γα τις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες πολιτικές καταστροφής της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας δεν μπορούμε να μη δούμε και τις αντιθέσεις που σιγά-σιγά αναπτύσσονται στους κόλπους της.

Μια αριστερά λοιπόν, ταξική, ριζοσπαστική, έξω και μακριά από τα κεντροαριστερά πολιτικά νεφελώματα διαχείρισης του νεοφιλελευθερισμού , μπορεί σήμερα να γίνει καταλύτης δύναμη ανατροπών σε όλες τις χώρες της Ευρώπης.

Οι Ιταλοί σύντροφοι και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ φάνηκε και από το τριήμερο της Ρώμης ειδικά από την υπέροχη συγκέντρωση στο κατάμεστο θέατρο Βάλε ότι θέλουν να ακολουθήσουν την ενωτική πορεία που επιβάλετέ για όλες τις δυνάμεις της αριστεράς σ΄ αυτούς τους δύσκολους καιρούς.

Τα μέλη και τα στελέχη της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης ( R.C ), των Ιταλών Κομμουνιστών, (PdCI) του κόμματος της Αριστεράς της Ελευθερίας και Οικολογίας ( SEL ) όπως και δεκάδες ανένταχτοι προοδευτικοί διανοούμενοι απεφάσισαν να ενώσουν τις προσπάθειές τους και να δώσουν ενωμένα την μάχη των ευρωεκλογών ενάντια στην Ε.Ε του νεοφιλελευθερισμού και της λιτότητας. Αντιλαμβάνονται ότι η κοινή δράση και η ενότητα είναι μονόδρομος.

Αυτή και μόνο η προσπάθεια δηλαδή να ξανακτιστούν οι γέφυρες επικοινωνίας μεταξύ των προοδευτικών και αριστερών Ιταλικών δυνάμεων ήταν και η μεγάλη επιτυχία της παρουσίας του ΣΥΡΙΖΑ στην Ιταλία, όλα τα άλλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα...

ΠΗΓΗ:iskra.gr