«Η ζωή είναι δικαίωμά σου. Σήκω, πάλεψε και αγωνίσου γι' αυτήν. Αγωνίσου για τα δικαίωματά σου. Αγωνίσου για τη ζωή". Οι παραπάνω φράσεις δεν αποτελούν την έμπνευση του σπρέι σε κάποιον τοίχο της πόλης, αλλά στίχους σε ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια του Μπομπ Μάρλεϊ. Και σε κάθε περίπτωση, πεποίθηση και προτροπή από ανθρώπους που έμαθαν να αγωνίζονται, να κερδίζουν, να χάνουν ακόμα, αλλά δεν έμαθαν να συμβιβάζονται με την υπαναχώρηση. Ένας από αυτούς είναι και ο Χουάν Ραμόν Ρότσα. Ο άνθρωπος που μπορεί να απέχει από τον Μπομπ, αλλά στο είδος του υπήρξε και ο ίδιος ένας σπουδαίος καλλιτέχνης. Σολίστ αλλά και μαέστρος, δίνοντας εντολές με τις δερμάτινες σφιχτοδεμένες "μπαγκέτες" του, στη στρογγυλή θεά να χορέψει στον ρυθμό που πρόσταζε, εντός των γραμμών των γηπέδων που αγωνίστηκε.
Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και προπονητής που σύνδεσε το όνομά του με τον Παναθηναϊκό, μιλάει στην "Αυγή" για το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά και την κοινωνική κατάσταση της χώρας, σε συσχετισμό και με τα όσα βιώνει η γενέτειρά του, η Αργεντινή.
Διαβάστε αποσπάσματα απ`τη συνέντευξη.
Δεν θα μπορούσε να μη γίνει και ειδική μνεία στην κατάσταση που επικρατεί στην Αργεντινή τις τελευταίες ημέρες, αλλά βέβαια και σύγκριση με την ελληνική πραγματικότητα.
"Τα πράγματα δεν είναι όπως ακριβώς τα παρουσιάζουν. Ο Τύπος παίζει μεγάλο ρόλο και σε πολλές περιπτώσεις χειραγωγείται. Το 2003 η Αργεντινή μετά το κούρεμα του χρέους πλήρωσε ένα πολύ σημαντικό ποσό σε μετρητά, με αποτέλεσμα το ΔΝΤ να μην έχει δικαίωμα να εμφανιστεί καν στο αεροδρόμιο της χώρας. Επέλεξε να αντισταθεί, να παλέψει. Πολλές φορές όταν δέχεσαι πόλεμο και κάποιος προσπαθεί να σε υποδουλώσει, η λύση δεν είναι να σκύβεις το κεφάλι και να μη μιλάς. Αυτό πληρώνει τώρα η Αργεντινή. Αυτό και τους τοκογλύφους. Τα 'δάνεια κοράκια', όπως τα αποκαλούμε. Και είναι πολύ άδικο να συνεχίζει να παλεύει απέναντι στους τοκογλύφους.
Άκουσα πρόσφατα τον κ. Σαμαρά που είπε 'ευτυχώς που δεν γίναμε Αργεντινή'. Μάλλον δεν είναι πολύ καλά ενημερωμένος. Μακάρι να ήμασταν Αργεντινή! Όχι ως προς την κατάσταση, αλλά ως προς τη στάση που επέλεξε να κρατήσει, απέναντι σε αυτούς που την πολεμούν.
Πρέπει να γίνουμε Αργεντινή! Να αντισταθούμε! Αυτό έπρεπε να πουν στον κόσμο αυτοί που κυβερνούν. Μπορεί να μας λυγίσουν γιατί είναι πιο δυνατοί, αλλά τουλάχιστον θα τους κοιτάμε στα μάτια. Και να σου πω και κάτι; Η κατάσταση στην Αργεντινή τώρα είναι πολύ καλύτερη από ό,τι ήταν πριν από το 2001.
Έχουμε περάσει χούντες, εσωτερικούς πολέμους, χάθηκαν ζωές, χώρισαν οικογένειες, διαλύθηκαν φιλίες, αλλά καταφέραμε να βγάλουμε από πάνω μας όποιον ήθελε να μας υποδουλώσει. Και τώρα αυτό κάνει ο λαός της Αργεντινής. Απλώς είναι απέναντι σε μεγάλα τοκογλυφικά συμφέροντα. Η χώρα έχει 4% ανάπτυξη και 4,5% ανεργία. Καμία σχέση με το 28%-29% της Ελλάδας. Έχει βέβαια και το μεγάλο πρόβλημα του πληθωρισμού, αλλά το παλεύει. Δέχεται όμως πόλεμο. Και δεν είναι μόνο δικός της. Αυτός είναι ο 3ος παγκόσμιος πόλεμος. Και είναι οικονομικός. Μπορεί να τον χάσουμε. Αλλά τουλάχιστον θα πέσουμε μαχόμενοι".
Τέλος, τάραξε τα νερά ευχόμενος αυτό που η συγκυβέρνηση... απεύχεται. Βεβαίως, υπό άλλο πρίσμα. Να γίνουμε Αργεντινή!
"Η Αργεντινή και ο λαός της πρέπει να είναι παράδειγμα για την Ελλάδα. Μια χώρα που είναι η ωραιότερη του κόσμου και πρέπει να βγει από το αδιέξοδο. Αν είναι να τα καταφέρει με τον τρόπο που επέλεξαν οι κυβερνώντες, το ΔΝΤ, τι να πω... Μακάρι. Δυστυχώς όμως δεν το βλέπω. Πολύ φοβάμαι ότι ο τρόπος αυτός είναι ο λάθος. Οι Έλληνες πρέπει και οφείλουν να αντισταθούν. Έχουν τεράστια δύναμη μέσα τους. Το βλέπουμε από αυτούς που είναι στο εξωτερικό. Αυτούς που έφυγαν για μια καλύτερη ζωή και τα κατάφεραν. Ο Έλληνας τα έχει καταφέρει παντού. Μπορεί να κάνει το ίδιο και στη χώρα του".