Η νομιμότητα των προγραμμάτων εργασίας δεν μπορεί να επικαλείται
επιλεκτικά, a la carte! Δεν είναι δυνατόν κάποιες διευθύνσεις να
δέχονται και να επιβάλλουν το πρωί νύχτα ή τα δύο νυχτερινά την
εβδομάδα (που είναι προφανώς παράνομα) και να αντιδρούν επιλεκτικά μόνο
σε άλλες βάρδιες, φέρνοντας σε δύσκολη θέση το προσωπικό των τμημάτων
που προσπαθούν με κάθε τρόπο να βγάλουν τα προγράμματα σε συνθήκες
πρωτοφανούς έλλειψης προσωπικού.
Από τη στιγμή που το προσωπικό των
Νοσοκομείων είναι αναγκασμένο να δουλεύει σε τέτοιες εξαντλητικές
συνθήκες εργασίας, θα πρέπει όσοι συντάσσουν τα προγράμματα εργασίας να
λαμβάνουν υπόψιν τις προσωπικές ανάγκες των εργαζομένων και τα
προγράμματα να συντάσσονται με δικαιοσύνη και αξιοκρατία. Είναι
απαράδεκτο να γίνεται επίκληση του νόμου για να μην ικανοποιηθεί μια
επιθυμία ενός εργαζόμενου στο πρόγραμμα εργασίας, τη στιγμή που ο
εργαζόμενος αναγκάζεται από την υπηρεσία να εκτελεί ήδη παράνομα
προγράμματα εργασίας.
Ακόμη όσοι συντάσσουν και υπογράφουν τα προγράμματα εργασίας, θα
πρέπει να είναι ενημερωμένοι για το τί ακριβώς προβλέπει η εργασιακή
νομοθεσία.
Σε περίπτωση που θεωρούν ότι αναγκάζονται να συντάσσουν και
να εγκρίνουν προγράμματα εργασίας κατά παράβαση όσων αναφέρει η
νομοθεσία (όπως γίνεται στην συντριπτική πλειονότητα των τμημάτων εδώ
και χρόνια), έχουν δικαίωμα να διατυπώσουν γραπτώς τις αντιρρήσεις
τους, εάν επιθυμούν να απαλλαγούν από τη σχετική ευθύνη, κάνοντας χρήση
όσων αναφέρονται στο άρθρο 25 του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα: «. Οι
προϊστάμενοι όλων των βαθμίδων οφείλουν να προσυπογράφουν τα έγγραφα που
ανήκουν στην αρμοδιότητα τους και εκδίδονται με την υπογραφή του
προϊσταμένου τους. Αν διαφωνούν, οφείλουν να διατυπώσουν εγγράφως τις
τυχόν αντιρρήσεις τους. Αν παραλείψουν να προσυπογράψουν το έγγραφο,
θεωρείται ότι το προσυπέγραψαν«.
Είναι προφανές ότι η μη συνυπογραφή των προγραμμάτων εργασίας θεωρείται εκ του νόμου ως συνυπογραφή.
Ακόμη, η ευθύνη των παράνομων προγραμμάτων εργασίας δεν μπορεί σε
καμιά περίπτωση να μεταβιβάζεται στους εργαζόμενους με υπογραφή
υπεύθυνων δηλώσεων κλπ.
Πουθενά η εργασιακή νομοθεσία δεν αναφέρει ότι
εάν υπάρχει συναίνεση του εργαζόμενου μπορούν να παραβιάζονται οι
σχετικές διατάξεις.
Είναι επίσης ηθικά και δεοντολογικά απαράδεκτο να
ζητείται η έγγραφη συγκατάθεση των εργαζομένων για κάτι που δεν είναι
δική τους ευθύνη, αφού σε καμιά περίπτωση η έλλειψη προσωπικού στα
Νοσοκομεία που οδηγεί στη σύνταξη των παράνομων προγραμμάτων εργασίας,
δεν είναι ευθύνη των ίδιων των εργαζόμενων.
Κλείνοντας θέλω να τονίσω ότι επιδίωξη του υγειονομικού κινήματος
είναι να σταματήσει η σύνταξη παράνομων προγραμμάτων εργασίας, μέσω της
επαρκούς στελέχωσης των Νοσοκομείων με προσωπικό.
Για τη διεκδίκηση των αναγκαίων προσλήψεων, είναι λογικό να
χρησιμοποιείται ως βασικό επιχείρημα απο την ομοσπονδία, τα σωματεία και
τους συνδικαλιστές, το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι στα Νοσοκομεία
αναγκάζονται από την έλλειψη προσωπικού να εκτελούν παράνομα προγράμματα
εργασίας. Αυτό είναι ένα σημαντικό επιχείρημα πίεσης προς την εκάστοτε
κυβέρνηση, επιχείρημα που δεν μπορεί να θάβεται ή να κρύβεται για
οποιουσδήποτε λόγους.
Το ότι αυτή η απάνθρωπη κατάσταση στα προγράμματα εργασίας
επικρατεί εδώ και πολλά χρόνια στο ΕΣΥ, δεν σημαίνει ότι πρέπει να την
αποδεχόμαστε, να μη διαμαρτυρόμαστε γι΄αυτήν και να μην αγωνιζόμαστε με
στόχο να ανατραπεί.
Γιώργος Μανουσάκης, νοσηλευτής, μέλος ΓΣ ΠΟΕΔΗΝ
Σημείωση: Το κείμενο είναι απόσπασμα από άρθρο του συναδέλφου. Έχουμε αλλάξει και τον τίτλο.
Ο τίτλος και το πλήρες κείμενο είναι: εδώ