Έφοδος στη Βαστίλη για: Ελευθερία-Ισότητα- Αδελφοσύνη.
Στις 14 Ιούλη 1789 ξεσπά η Γαλλική Επανάσταση . Λίγους μήνες αργότερα, τον Αύγουστο του 1789, η Συντακτική Συνέλευση ψηφίζει τη «Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη», ένα κείμενο με κοσμοϊστορική σημασία.
Στις 14 Ιούλη 1789 ξεσπά η Γαλλική Επανάσταση . Λίγους μήνες αργότερα, τον Αύγουστο του 1789, η Συντακτική Συνέλευση ψηφίζει τη «Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη», ένα κείμενο με κοσμοϊστορική σημασία.
«Οι άνθρωποι γεννιούνται και είναι ελεύθεροι και έχουν ίσα δικαιώματα», τονίζεται στη Διακήρυξη, σε μια εποχή που στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη οι άνθρωποι ήταν ακόμη δούλοι.
Σε εκείνες τις συνθήκες
της φεουδαρχικής και απολυταρχικής τάξης πραγμάτων, οι αντιφεουδαρχικές
και αστικοδημοκρατικές αρχές της Διακήρυξης παίζουν ρόλο προοδευτικό
για τη Γαλλία, την Ευρώπη και την ανθρωπότητα.
Όπως ακριβώς και η
Μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση , η Γαλλική Επανάσταση ανήκει στην
κατηγορία των μεγάλων ιστορικών γεγονότων με παγκόσμιο αντίκτυπο και
περιεχόμενο.
Το πέρασμα από τον
Λουδοβίκο τον 16ο και την Αντουανέτα στη μορφή της αστικής
αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, ήταν μια διαδικασία που συμπαρέσυρε τα
πάντα: Τους υφιστάμενους φεουδαρχικούς θεσμούς, την αντίληψη περί
ηθικής, το ρόλο της θρησκείας, τον τρόπο εισόδου στην πολιτική δράση,
οτιδήποτε, δηλαδή, αποτελούσε τις προκαταλήψεις και τις δοσμένες
συνθήκες στο πλαίσιο της παλιάς κοινωνίας που αποτελούσαν πλέον φραγμό
για το νέο που γεννιόταν.
«Η πάλη της
αστικής τάξης εναντίον των ευγενών και της φεουδαρχίας, είναι η πάλη της
πόλης εναντίον της υπαίθρου, η πάλη της βιομηχανίας εναντίον της
φυσικής οικονομίας, και τα αποφασιστικά όπλα των αστών στον αγώνα αυτόν,
ήταν η οικονομική τους δύναμη, που αυξανόταν αδιάκοπα στο μέτρο που
αναπτυσσόταν η βιομηχανία, που στην αρχή ήταν χειροτεχνική κι αργότερα
εξελίχθηκε στη μανουφακτούρα και η εξάπλωση του εμπορίου»,
σημειώνει ο Ενγκελς.
Η σύγκρουση, επομένως, ήταν αναπόφευκτη, με την Ιστορία να επιβεβαιώνει πλήρως τα λόγια του Μαρξ:
«Η βία είναι μαμή για κάθε παλιά κοινωνία που εγκυμονεί μία καινούργια».
Είναι κάτι που θέλουν
να το ξεχνούν οι σύγχρονοι αστοί όταν γίνεται λόγος για την ανατροπή της
δικής τους – και ξεπερασμένης πια – κοινωνίας. Για να υπηρετήσουν το
ιδιοτελές ταξικό τους παραμύθι, περί «αιώνιου» και «αμετάκλητου»
καπιταλισμού, ξαναγράφουν την Ιστορία χωρίς να συμπεριλαμβάνουν τα
κεφάλαια της αμείλικτης βίας που άσκησαν κατά των φεουδαρχών, όταν οι
τελευταίοι, χρησιμοποιώντας βία φυσικά, αρνήθηκαν πεισματικά να
παραμερίσουν ειρηνικά από το προσκήνιο της Ιστορίας.
Σήμερα, 228 χρόνια από τη Γαλλική Επανάσταση , ο Ροβεσπιέρος, ο Σαιν Ζυστ, ο Μαρά, ο Δαντόν,
ακόμα και οι εκπρόσωποι του Διαφωτισμού, από τον Βολταίρο μέχρι τον
Μοντεσκιέ, δεν πολυαναφέρονται, αφού «προσιδιάζουν» πολύ με ό,τι η
σημερινή άρχουσα τάξη βαφτίζει «τρομοκρατία».
Στην 228η επέτειο της Γαλλικής Επανάστασης είναι σαφές
ότι κανένα από τα προτάγματά της, τίποτα από το τρίπτυχο «Ελευθερία –
Ισότητα – Αδελφοσύνη», δεν ικανοποιήθηκε, όσον αφορά την τάξη που
υφίσταται την εκμετάλλευση του κεφαλαίου, την τάξη που παράγει τον
πλούτο, διατηρώντας για τον εαυτό της ένα και μόνο δικαίωμα: Να «πουλά»
μέσω του οικονομικού καταναγκασμού την ύπαρξή της στον κεφαλαιοκράτη.
*πληροφορίες από: imerodromos.gr