16 Ιούνη 1945. Σαν σήμερα, πριν από 71 χρόνια, ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, ο Άρης Βελουχιώτης, φεύγει από τη ζωή.
Ο Άρης,
κυκλωμένος από τους διώκτες του, έξω από τη Μεσούντα, θα ανοίξει ο
ίδιος την πόρτα της αιωνιότητας. Θα περάσει στην αθανασία της συλλογικής
μνήμης και συνείδησης, δίνοντας το τέλος με το ατομικό του περίστροφο.
Μαζί του στο θάνατο τον συντρόφεψε ο πιστός του αντάρτης, ο Τζαβέλας.
Ακολούθησε ο
κανιβαλισμός. Η θηριωδία του μεταβαρκιζιανού καθεστώτος. Οι δύο νεκροί
σύντροφοι θα αποκεφαλιστούν και τα κεφάλια τους θα κρεμαστούν από τις 18
έως τις 20 Ιούνη, σ' ένα φανοστάτη στα Τρίκαλα.
Από το χέρι του Άρη γράφτηκε το 1942, ο όρκος του ΕΛΑΣ:
«Εγώ
παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι να αγωνιστώ πιστά από τις τάξεις
του ΕΛΑΣ, χύνοντας και την τελευταία ρανίδα του αίματός μου, σαν γνήσιος
πατριώτης για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις
ελευθερίες του Λαού μας, κι ακόμα να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός
προστασίας στην περιουσία και το βιος του αγρότη.
Δέχομαι προκαταβολικά την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου
ως πολεμιστής του Έθνους και του Λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να
τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω αν δεν ξεσκλαβωθεί η
Πατρίδα μου και δε γίνει ο Λαός νοικοκύρης στον τόπο του».