Από το Γιώργη Χρήστου
Ιστορικά,
στο σύγχρονο ελληνικό κράτος, η αξιολόγηση των δημόσιων υπαλλήλων
ξεκινά από τον -εγκάθετο ελέω τότε τρόικας- γερμανό βασιλιά Όθωνα, με το
Διάταγμα «Περί εισαγωγής βιβλίων της ποιότητας των δημοσίων υπαλλήλων» (ΦΕΚ 37Α/22-11-1833).
Η
αξιολόγησή του θυμίζει κάτι από την «αξιολόγηση Μητσοτάκη», που ο
κόσμος της εργασίας ακύρωσε στην πράξη με τους αγώνες του. Όπως
αναφέρεται στο άρθρο 3:
«Το είδος της εκδουλεύσεως πρέπει να σημειωθή εις πάσαν ως ανωτέρω υποδιαίρεσιν διά των ακολούθων τεσσάρων επιθέτων·
1) κακή, αν ο υπάλληλος δεν επαρκή παντελώς εις τας απαιτήσεις της υπηρεσίας·
2) μετρία, αν η επιμέλεια και δραστηριότης, το πνεύμα και αι γνώσει ή η επιδεξιότης ευαρεστώσι μεν κατά πολλά, κατά πολλά δε ου·
3) καλή, αν ο υπάλληλος επαρκή εις τας απαιτήσεις της υπηρεσίας·
4) εξαίρετος,
αν ο υπάλληλος διαπρέπη με ιδιαιτέραν επιμέλειαν και δραστηριότητα, με
ιδιαίτερον πνεύμα και γνώσεις, ή με ιδιαιτέραν εις την υπηρεσίαν
επιδεξιότητα».
Για την ιστορία, για απολύσεις δε γίνεται λόγος.
πηγή:http://ergasianet.gr