Μαρία Δημητριάδη: Έδωσε «φωνή» στους αγώνες του λαού.

Στις 7 Ιανουαρίου 2009 πέθανε η Μαρία Δημητριάδη. Μια από τις σημαντικότερες τραγουδίστριες στο χώρο του λεγόμενου έντεχνου και ειδικότερα του πολιτικού τραγουδιού. Στρατευμένη στους αγώνες του ελληνικού λαού κατά της δικτατορίας, αλλά και για τη σοσιαλιστική προοπτική, σφράγισε με την ερμηνεία της ορισμένα από τα πιο γνωστά πολιτικά τραγούδια στις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80. Η Μαρία Δημητριάδη έδωσε και συνεχίζει να δίνει «φωνή» στους αδικημένους και στους αγώνες τους για ένα καλύτερο αύριο. Της είμαστε ευγνώμονες γιατί με την τέχνη της και την προσωπική της στάση, μας έδωσε ένα υπόδειγμα για το τι σήμαινε, σημαίνει και θα σημαίνει, Καλλιτέχνης του Λαού.

Ακούστε στη συνέχεια ένα τραγούδι.

 Αυτούς, τους έχω βαρεθεί

Στίχοι:  

Δημοσθένης Κούρτοβικ & Wolf Biermann

Μουσική:  

Θάνος Μικρούτσικος

 Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν,
τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν,
που απ’ τους άλλους θεν παλικαριά
κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά,
σ’ αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί,
τους έχω βαρεθεί.

Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα,
των γραφειοκρατών η φάρα,
στήνει με ζήλο περισσό,
στο σβέρκο του λαού χορό,
στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή,
την έχω βαρεθεί.

Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους,
τους Ευρωπαίους, τους προφεσόρους,
που καλύτερα θα ξέρανε πολλά,
αν δε γεμίζαν ολοένα την κοιλιά,
υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί,
τους έχω βαρεθεί.

Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας νταντάδες,
κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες,
κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,
με ιδεώδεις υποτακτικούς,
που είναι στο μυαλό νωθροί,
μα υπακοή έχουν περισσή,
τους έχω βαρεθεί.

Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στ’ όνειρά του αναζητεί,
τον έχω βαρεθεί.

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.
Σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί.

* Ο δίσκος εκδόθηκε το 1975 και έχει τίτλο: "Πολιτικά τραγούδια" 
* Το κείμενο-αφιέρωμα είναι από τον imerodromos.gr