Όταν ο Κάστρο εκτόπισε τον Μπατίστα, πρίν απο περίπου μισό αιώνα, "πέταξε έξω" και τις πολυεθνικές παίρνοντας πίσω τα κλεμένα.
Τα εθνικοποιημένα εταιρικά περιουσιακά στοιχεία είχαν εκτιμηθεί τότε,
περίπου στα 1,8 δισεκατομμύρια δολάρια. Ως γνωστόν όμως οι ελέφαντες και
οι πολυεθνικές ... δεν ξεχνούν. Και σίγουρα δεν συγχωρούν.
Ανάμεσα στα περιουσιακά στοιχεία, που είχε εθνικοποιήσει η τότε νέα
κυβέρνηση, υπήρχαν εγκαταστάσεις επεξεργασίας ζάχαρης, εργοστάσια,
ορυχεία, διυλιστήρια πετρελαίου, σταθμοί παραγωγής ενέργειας,
ξενοδοχεία, καλλιεργήσιμες εκτάσεις, αγροκτήματα βοοειδών κ.α.
Οι αμερικανικές εταιρείες λοιπόν (ExxonMobil, Coca-Cola,
Freeport-McMoRan, Colgate-Palmolive, Procter and Gamble, Goodyear,
Firestone, General Motors, Owens-Illinois, Avon Products, Starwood
Hotels & Resorts Worldwide, και πολλοί άλλοι.) επανέρχονται και οι
διεκδικήσεις τους είναι εξωφρενικές. Υπάρχει εταιρεία (Office Depot), η
οποία είναι το αποτέλεσμα συγχωνεύσεων κι εξαγορών, που διεκδικεί (μετά
απο 55 χρόνια!) τα δικαιώματα ηλεκτροδότησης της Κούβας!
"Τα δικαιώματα που συνδέονται με τους ισχυρισμούς υπάρχουν στο
Αμερικανικό Δίκαιο. Όπως και να 'χει, το εμπάργκο των ΗΠΑ επιβλήθηκε σε
μεγάλο βαθμό ως αντίποινα για την εθνικοποίηση των περιουσιών.
Διεκδίκηση χωρίς διακανονισμό των ζημιών δεν μπορεί να είναι νόμιμη
σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία", όπως υποστηρίζει ο Matias
Travieso-Diaz, ένας συνεργάτης της δικηγορικής εταιρείας Pillsbury
Winthrop Shaw Pittman LLP, που έχει γράψει νομικές αναλύσεις για τις
κυρώσεις μεταξύ ΗΠΑ-Κούβας.
Οι όποιες κυρώσεις αποφασιστούν κατά της Κούβας, θα δώσουν
αυτομάτως δικαιώματα στους ενάγοντες. Βάση νόμου του 1996 "κάθε πρόσωπο ή
κυβέρνηση που διαχειρίζεται Αμερικανική περιουσία κατασχεμένη απο την
Κουβανική κυβέρνηση, είναι υποχρεωμένος να παρέχει χρηματική
αποζημίωση σε ομοσπονδιακό δικαστήριο των ΗΠΑ," σύμφωνα με μια έκθεση
του 2014 από την Υπηρεσία Ερευνών του Κογκρέσου. Όμως οι πρόεδροι
Κλίντον, Μπους και Ομπάμα, έχουν παραιτηθεί από την εν λόγω διάταξη.
Ο Ομπάμα βέβαια στις δηλώσεις των προηγούμενων ημερών, δεν έκανε
καμία αναφορά σε αξιώσεις περιουσιακών στοιχείων. Όμως έτσι κι αλλιώς,
το συγκεκριμένο ζήτημα θα το χειριστεί το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Ανάμεσα στα
πολλά και διάφορα που έχουν ακουστεί έως τώρα, απο επίσημα χείλη, είναι
και τα παρακάτω...
- "Η ανασυγκρότηση των διπλωματικών σχέσεων θα επιτρέψει στις ΗΠΑ να εμπλακούν πιο αποτελεσματικά με την κουβανική κυβέρνηση για μια σειρά σημαντικών θεμάτων, συμπεριλαμβανομένων των απαιτήσεων των Αμερικανών." (εκπρόσωπος State Department)
- "Δεν πιστεύουμε ότι αυτά τα πράγματα θα πρέπει να επιλυθούν πριν αποκατασταθούν οι διπλωματικές σχέσεις, αλλά πιστεύουμε ότι θα είναι μέρος της συνομιλίας." (Roberrta Jacobson, Βοηθός Υφυπουργού)
Ακόμα και o δικηγόρος Robert Muse (γνωστός για την εμπειρία του στο
κομμάτι του Αμερικανικού Δικαίου που έχει να κάνει με τις σχέσεις
ΗΠΑ-Κούβας) είπε ότι οι μεγάλες εταιρείες δεν θα διαγράψουν τίποτα. Απο
την άλλη βέβαια, καμία απο τις άμεσα εμπλεκόμενες εταιρείες δεν έχει
κάνει δήλωση επί του θέματος.
Για την ιστορία, στα 1964 το Κογκρέσο σχημάτισε την Αμερικανική
Επιτροπή Διακανονισμών Εξωτερικών Απαιτήσεων, μια οιονεί δικαστική
υπηρεσία εντός του Υπουργείου Δικαιοσύνης, για να καθορίσει την
εγκυρότητα και την αξία των αξιώσεων. Η όλη διαδικασία διήρκεσε έξι
χρόνια και είχε ως αποτέλεσμα την πιστοποίηση των σχεδόν 6.000 αιτήσεων,
συνολικού ύψους περίπου 1.8 δισεκατομμύρια δολάρια. Σήμερα, μαζί με
τους τόκους, οι διεκδικήσεις έχουν ανέλθει στα 7 δισεκατομμύρια δολάρια!
Απο την άλλη βέβαια, υπάρχουν μέλη απο ΜΚΟ, think tanks,
πανεπιστημιακοί κλπ, που πιστεύουν ότι το παραπάνω ιλιγγιώδες ποσό δεν
αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη των εμπορικών σχέσεων Κούβας-ΗΠΑ, καθώς
"μια διευθέτηση θα μπορούσε να λάβει τη μορφή ενός κατ 'αποκοπήν ποσού,
αλλά δεν χρειάζεται να είναι μόνο μετρητά. Οι εταιρείες και το ξένο
κεφάλαιο, θα μπορούσαν επίσης να λάβουν (αντισταθμιστικά) δικαιώματα
ανάπτυξης και φοροαπαλλαγές ως κίνητρα για ξένες επενδύσεις στην Κούβα."
Όμως και η Κούβα έχει αξιώσεις απο τις ΗΠΑ, καθώς υποστηρίζει ότι
οι απωλειες της χώρας απο το 1962 έως σήμερα, αγγίζουν τα 1,2
τρισεκατομμύρια δολάρια. Η Κούβα είχε επανειλημμένως θέσει την
αναγκαιότητα της άρσης του εμπάργκο στον ΟΗΕ, με μοναδικούς
αντιτιθέμενους τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Απο την άλλη οι ΗΠΑ έχουν
ποικιλοτρόπως ασκήσει πίεση στην Κούβα. Χαρακτηριστικά αναφέρω πρόστιμα
(όπως τα 500 εκατομμύρια δολάρια στην ABN Amro) σε εταιρείες που
εξυπηρέτησαν κρατικά οικονομικά συμφέροντα της Κούβας ή ακόμα και
δέσμευση χρηματοδοτήσεων (όπως τα 4,2 εκατομύρια δολάρια του Global
Fund) για την καταπολέμηση του AIDS, της φυματίωσης και της ελονοσίας.
Ισχυρό και λογικό αντίλογο, στα αιτήματα των πολυεθνικών, προβάλλει επίσης η Αμερικανίδα Gloria La Riva υποστηρίζοντας
πως "ίσως θα έπρεπε και η Βρετανία να αρχίσει να σκέφτεται σοβαρά την
διεκδίκηση αποζημειώσεων για την απώλεια περιουσιακών στοιχείων μετά την
Αμερικανική επανάσταση", καθώς και ότι "θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας
πως η νομοθεσία, βάση της οποίας διεκδικούν τα προαναφερθέντα ποσά οι
Αμερικανικές εταιρείες, δεν υπήρχε την εποχή της επανάστασης". Σε
συνέχεια της ίδιας λογικής: "Αυτό που χρειάζεται όσον αφορά τις σχέσεις
μεταξύ των ΗΠΑ και της Κούβας είναι ο σεβασμός της κυριαρχίας, της
ανεξαρτησίας, της κυριότητας και του πλούτου της Κούβας, τα οποία είναι
προς όφελος του συνόλου του πληθυσμού της Κούβας," είπε.
Το μόνο σίγουρο είναι πως οι μήνες (ή τα χρόνια;) που ακολουθούν,
θα ειναι γεμάτοι με διαμάχες για την λύση των παραπάνω. Ελπίζω ο
Κουβανικός λαός να μην πέσει θύμα ληστρικής υφαρπαγής του εθνικού του
πλούτου όπως είχε γίνει στο παρελθόν.
Πηγές :
2. http://www.thepeoplesvoice.org/TPV3/Voices.php/2014/12/25/corporate-predators-want-compensation-fo
ΠΗΓΗ:omniatv.com