Πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν για τις δηλώσεις του
Βαρβιτσιώτη, του υπουργού Ναυτιλίας. Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς και
για τις δηλώσεις του Κεδίκογλου όσον αφορά τον απίθανο τρόπο που
αντιλαμβάνεται τον ρόλο του ως κυβερνητικός προπαγανδιστής. Όλα αυτά τα
αφήνουμε κατά μέρος. Με την επισήμανση ότι για όσα συνέβησαν στο
Φαρμακονήσι απαιτείται να λάμψει η αλήθεια.
Στεκόμαστε στην
τραγωδία στο Φαρμακονήσι από τούτη τη σκοπιά: Το μέγεθός της είναι
τέτοιο που επιβάλλει να θυμηθούμε για μια ακόμα φορά τα αυτονόητα:
Πρώτον,
οι μετανάστες είναι άνθρωποι. Συνεπώς κάθε πολιτική πράξη, κάθε
πολιτική τοποθέτηση γύρω από την αντιμετώπιση του οξύτατου
μεταναστευτικού προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα μας κρίνεται και
αποκαλύπτεται, κατ' αρχάς, από αυτό: Από το αν προσεγγίζει το πρόβλημα
με γνώμονα ότι έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους. ‘Η από το αν, τελικά,
εισηγείται - όποιον μανδύα κι αν μετέρχεται ο λόγος της - την
αντιμετώπιση των μεταναστών σαν να ήταν «ζώα», «υπάνθρωποι»,
«εγκληματίες», ως παρείσακτοι που χρησιμοποιούνται για τη διάχυση στην
κοινωνία του δηλητηρίου της απανθρωπιάς, του ρατσισμού, της
πατριδοκαπηλίας, του φασισμού.
Δεύτερον,
όποιος κάνει ασκήσεις απανθρωπιάς πάνω στο σώμα του μετανάστη, στην
πραγματικότητα «εκπαιδεύει» την κοινωνία να φέρεται απάνθρωπα, να
αποδέχεται ή να μην αντιδρά στην απανθρωπιά του ισχυρού, του δυνατού,
του καταπιεστή, όταν αυτή εκδηλώνεται απέναντι στον κάθε ανίσχυρο, στον
κάθε αδύναμο, στον κάθε ανήμπορο, στον κάθε καταπιεσμένο. Η απανθρωπιά
δεν γνωρίζει σύνορα. Δεν σταματά στον μετανάστη – άνθρωπο. Παραμένει
απανθρωπιά όταν έχει απέναντί της τον εργάτη – άνθρωπο. Τον συνταξιούχο –
άνθρωπο. Τον απεργό – άνθρωπο. Τον διαδηλωτή – άνθρωπο. Τον απολυμένο –
άνθρωπο. Τον άνεργο – άνθρωπο. Η απανθρωπιά, όταν πάρει το πάνω χέρι,
δεν σταματά μπροστά σε χρώμα, σε φυλή, σε αλλοδαπό ή σε γηγενή.
Τρίτον,
κάποιοι προωθούν τον «ανθρωπισμό» της εξόντωσης ανθρώπων με όρους…
αποπληθωρισμού. Λένε: «Να απαλλαγούμε από τους μετανάστες γιατί είναι
πολλοί». Αν, όμως, δεχτούμε αυτό το «κριτήριο» (σσ: είναι «πολλοί») τότε
γιατί να μην δεχτούμε το ίδιο «κριτήριο» κι όταν καλούμαστε να
«απαλλαγούμε» από τους συνταξιούχους αφού, κατά ορισμένους, κι αυτοί
είναι «πολλοί» και ζουν και «πολύ»; Να «απαλλαγούμε», τότε, κι από τους
έχοντες ανάγκη την κοινωνική φροντίδα, την κοινωνική πρόνοια, την
κοινωνική συμπαράσταση. Επίσης, είναι «πολλοί». Το θέμα, λοιπόν, δεν
είναι να «απαλλαγούμε» από τους ανθρώπους επειδή είναι «πολλοί». Αλλά να
λυθούν τα προβλήματα των ανθρώπων που είναι πολλά.
Τέταρτον, τίποτα
και κανείς δεν πρόκειται να αποτρέψει τους ανθρώπους που απειλούνται με
αφανισμό από την αναζήτηση δρόμων για τη διασφάλιση της ζωής. Οι
διεθνείς οργανώσεις εκτιμούν ότι τα επόμενα χρόνια ο αριθμός των
προσφύγων θα ξεπεράσει τα 500 εκατομμύρια! Η δυστυχία, η πείνα, ο φόβος,
η ανελευθερία θα είναι πάντα το «διαβατήριο» για την αναζήτηση της
ελπίδας, της τροφής, της ασφάλειας. Αυτή είναι η ιστορία της
ανθρωπότητας: Ενα «καραβάν σαράι» που ποτέ δε σχηματίστηκε από χόμπι,
αλλά πάντα από ανάγκη. Οι μετανάστες δεν μετακινούνται για λόγους…
«τουριστικούς». Τα στοιχεία είναι αμείλικτα και αποκαλύπτουν τους
λόγους: Οι Παλαιστίνιοι που συνελήφθησαν για παράνομη είσοδο στην Ελλάδα
ήταν 799 το 2005. Αλλά το 2006, το 2007 και 2008 (μετά τις επιδρομές
στο Λίβανο και τη Γάζα) οι αριθμοί εκτινάχτηκαν σε 2.847, 5.135 και
4.593, αντίστοιχα! Επίσης, οι συλληφθέντες από το Ιράκ ήταν 1.402 το
2003. Μετά την εισβολή των Αμερικανών οι αριθμοί εκτινάχτηκαν για το
2006, το 2007 και το 2008 σε 8.157, 12.549 και 15.940 αντίστοιχα! Αυτή
είναι η στατιστική του ιμπεριαλισμού. Αυτή είναι η σωστή λέξη:
«Ιμπεριαλισμός». Οι μετανάστες δεν θα έφευγαν από τις χώρες τους αν το
«παγκόσμιο χωριό» που υπηρετούν ο Ομπάμα, η Μέρκελ, ο Ολάντ, ο Πούτιν,
δεν τους είχε στοιβάξει σε μια «γειτονιά» όπου οι εργαζόμενοι ζουν με 1 -
2 δολάρια τη μέρα και κάθε τρία δευτερόλεπτα ένα παιδί πεθαίνει από την
πείνα. Δεν θα ξενιτεύονταν αν το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, το ΔΝΤ και όλοι οι ευαγείς
οργανισμοί στους οποίους συμμετέχει η Ελλάδα, δεν τους κατακρεουργούσαν
είτε με τα πολεμικά είτε με τα οικονομικά «βομβαρδιστικά» τους. Αυτός
είναι ο λόγος που διεθνώς, στα τέλη του 2011, ο αριθμός των ξεριζωμένων
έφτασε τα 42,5 εκατομμύρια, σύμφωνα με την έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας
του ΟΗΕ. Αυτός είναι ο λόγος που σε δεκαετή βάση οι χώρες προέλευσης των
περισσότερων μεταναστών είναι Αφγανιστάν (2,7 εκατομμύρια), Ιράκ (1,4
εκατ.), Σομαλία (1,1 εκατ.), Σουδάν (500.000), ΛΔ Κονγκό (491.000).
Πέμπτον,
οι εκπρόσωποι του δεδηλωμένου ναζισμού, αλλά και οι άλλοι του
ανομολόγητου ρατσισμού, λένε ψέματα όταν ισχυρίζονται ότι το πρόβλημα
της μετανάστευσης θα λυθεί με μέτρα αστυνομικά. Με καταστολή. Με
στρατοκρατικά «κόλπα». Βάζοντας «αγροφύλακες» να σουλατσάρουν στην
...Αθήνα και «ξένιους… Ποσειδώνες» να κάνουν καουμπόικα κόλπα στο
Αιγαίο. Ποτέ και πουθενά δεν λύθηκε έτσι το πρόβλημα. Χαρακτηριστικό
παράδειγμα η Αμερική. Παρά τα 700 χιλιόμετρα ηλεκτροφόρα καλώδια στα
σύνορα με το Μεξικό, οι ΗΠΑ συνεχίζουν να δέχονται κατά εκατομμύρια τους
ισπανόφωνους μετανάστες. Λένε ψέματα, δηλαδή, όσοι ισχυρίζονται ότι
χωρίς να αντιμετωπιστούν οι αιτίες που γεννούν την προσφυγιά, είναι
δυνατόν να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της μετανάστευσης. Η
αστυνομοκρατία και η στρατοκρατία όχι μόνο δεν λύνει το μεταναστευτικό,
αλλά αξιοποιείται για την «νομιμοποίηση» τέτοιων πρακτικών κατά του
συνόλου του «εχθρού - λαού».
Μέτρα, τώρα!
Οι διαστρεβλωτές,
οι προπαγανδιστές της συμφοράς και τα κάθε λογής φασιστόμουτρα, αυτοί
που ενώ ο ελληνικός λαός ρημάζεται από τους τραπεζίτες αυτοί δείχνουν
τους… μετανάστες, θα ισχυριστούν ότι με τα προηγούμενα προσπαθούμε,
τάχα, να μειώσουμε τη σημασία και την έκταση του μεταναστευτικού
προβλήματος στην Ελλάδα.
Όποιος έχει ένα δράμι
μυαλό καταλαβαίνει: Μόνο αν φωτιστούν οι αιτίες αναδεικνύεται και το
μέγεθος του προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα μας, που είναι τεράστιο
και καθημερινό. Σε κάθε καλόπιστο άνθρωπο που λέει «ναι, όσα λέτε είναι
σωστά, αλλά δεν πρέπει κάτι να γίνει;», απαντάμε: Όχι μόνο πρέπει να
γίνει «κάτι», αλλά πρέπει να γίνουν πολλά. Και πρέπει να γίνουν τώρα!
Εκείνο,
όμως, που δε πρέπει να γίνει, σε καμία περίπτωση, εκείνο που δεν πρέπει
με τίποτα να επιτρέψουμε ως κοινωνία, είναι να αφήνεται το πρόβλημα των
μεταναστών να μετατρέπεται σε εφαλτήριο του φασισμού. Ούτε ένα βήμα δεν
πρέπει να γίνει από ό,τι διακήρυξαν οι Έλληνες από την πρώτη στιγμή της
απελευθέρωσής τους. Οι Έλληνες έχουν την τιμή ήδη από το 1827, από το
Σύνταγμα της Τροιζήνας, να δηλώσουν τον απόλυτο σεβασμό και τη
διασφάλιση όλων των δικαιωμάτων κάθε ανθρώπινου όντος εντός της
ελληνικής επικράτειας, διασφαλίζοντας την υπαγωγή του στο καθεστώς
παροχής κάθε δικαιώματος και υποχρέωσης που απέρρεε από την έννομη τάξη
της Ελλάδας. Αυτήν την τιμή, αυτήν την ανθρωπιστική παρακαταθήκη, ο
ελληνικός λαός δεν πρέπει να δεχτεί να του τη «λερώσει» κανένας
«Καιάδας» και κανένα χιτλεροειδές. Κανένας ταγός που βαφτίζει τον
μετανάστη εκ προοιμίου «εγκληματία» από τον οποίο θα «επανακαταλάβουμε
τις πόλεις μας» (ίσως και τις θάλασσές μας…) στο πλαίσιο μιας
«νομιμότητας» που όπως έστυψε τους μετανάστες τον καιρό της «ανάπτυξης»
έτσι έστυβε και στύβει και τους γηγενείς την περίοδο της κρίσης.
Ναι, πρέπει να γίνουν πολλά.
Και πρέπει να γίνουν τώρα! Γιατί το πρόβλημα είναι μεγάλο και δεν
μπορεί να περιμένει άλλο. Γιατί ούτε οι τρομοκρατικές επιχειρήσεις -
«σκούπα» το λύνουν, ούτε οι «Σπιναλόγκες» - στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Πρέπει, τώρα:
- Παρά και ενάντια στην ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία και τις διατάξεις του Δουβλίνου, να παραχωρηθούν ταξιδιωτικά έγγραφα στους μετανάστες, για να μπορούν να μετακινηθούν εκτός Ελλάδας, όπως ζητούν.
- Να αποδοθούν όλα τα κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα στους μετανάστες που εργάζονται ώστε και οι ίδιοι να μην γίνονται θύματα ανείπωτης εκμετάλλευσης και αυθαιρεσίας αλλά και να μην αξιοποιούνται ως πολιορκητικός κριός ενάντια στα δικαιώματα των Ελλήνων εργαζομένων.
- Να δημιουργηθούν δημόσιοι, οργανωμένοι, ανθρώπινοι χώροι υποδοχής και όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης.
- Να τσακιστούν τα κυκλώματα των λαθρεμπόρων και της εκμετάλλευσης μεταναστών, να τσακιστούν τα εγκληματικά κυκλώματα Ελλήνων, μεταναστών ή… «μεικτά», που δρουν και στρατολογούν καθάρματα από την μεταναστευτική χοάνη, με τρόπο παραδειγματικό και αμείλικτο.
Και, φυσικά,
είναι υπόθεση του ελληνικού λαού να δυναμώσει ο αγώνας του για μια
Ελλάδα που δε θα γίνεται συνεργός, αλλά θα υψώνει φωνή, θα γίνει
«φράκτης» κατά των εγκλημάτων που διαπράττονται στις χώρες των
μεταναστών και προκαλούν τα καραβάνια της προσφυγιάς.
Υστερόγραφο:
Σήμερα συμπληρώνονται 5 χρόνια από τον θάνατο του Πάνου Τζαβέλλα. Αυτός
ο ξεχωριστός άνθρωπος θα τιμηθεί, σήμερα στις 8.30 το βράδυ, από
ξεχωριστούς καλλιτέχνες σε μια ιδιαίτερη μουσική βραδιά στο «Ρυθμός
Stage», στην Ηλιούπολη, αφιερωμένη στη μνήμη του και στα τραγούδια του.