ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Τα τελευταία χρόνια έχουν δημιουργηθεί νέα δεδομένα στην Ευρώπη που απαιτούν την αναδιαμόρφωση της στρατηγικής της αριστεράς.

Δεδομένο πρώτο: Η δημιουργία της νέας ΟΝΕ, η οποία έχει μετατρέψει την Ευρωζώνη σε μια περιοχή τόσο ασφυκτικά και νεοφιλελεύθερα δομημένη που δεν επιτρέπει παρεκκλίσεις στις χώρες - μέλη της Ευρωζώνης. Φυσικά η Ευρωζώνη ήταν εξαρχής εξαιρετικά αφιλόξενη περιοχή, ιδίως για χώρες όπως η Ελλάδα, με μεγάλα δημοσιονομικά και διαρθρωτικά προβλήματα, καθώς και αδύναμη παραγωγική βάση, και γι' αυτό τον λόγο ήταν μέγα λάθος η ένταξη της χώρας στη ζώνη του ευρώ. 

Toυ ΑΛΕΚΟΥ ΚΑΛΥΒΗ*

Όπως εξελίχθηκαν, όμως, τα πράγματα στη συνέχεια, με το δημοσιονομικό σύμφωνο, τον έλεγχο των μακροοικονομικών δεικτών, την έγκριση των εθνικών προϋπολογισμών από την ευρωπαϊκή ηγεσία, την περικοπή κοινοτικών κονδυλίων και την επιβολή προστίμων, η κατάσταση έχει χειροτερεύσει δραματικά. Τα πάντα έχουν υποταχτεί στις απαιτήσεις της γερμανικής μονεταριστικής οικονομικής πολιτικής, τα εθνικά Μνημόνια γίνονται ευρωπαϊκά και όσοι δεν ακολουθούν τις συνταγματοποιημένες νεοφιλελεύθερες πολιτικές εκβιάζονται και τιμωρούνται με οικονομικά πρόστιμα. Όσο παραμένει αυτή η κατάσταση στενεύουν απελπιστικά τα περιθώρια άσκησης εναλλακτικής οικονομικής πολιτικής. Συνεπώς, ή θα υπάρξουν θεμελιακές αλλαγές στη ζώνη του ευρώ, ή μια κυβέρνηση της Αριστεράς, που θα θελήσει να είναι συνεπής με το πρόγραμμά της, θα πρέπει να έχει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα.

Δεδομένο δεύτερο: Η Ε.Ε., μέσα από τη στρατηγική της Λισσαβώνας και τη νεότερη μέχρι το 2020, ανταγωνίζεται τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα με την ένταση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, τη μείωση του κόστους εργασίας, την πλήρη απορύθμιση της εργασίας, τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, την πλήρη αποδιοργάνωση της κοινωνικής ισχύος των εργαζομένων. Η σκληρή αυτή ταξική πολιτική οδηγεί επιπλέον σε ένα νέο ετεροβαρή καταμερισμό εργασίας μέσα στην Ευρώπη, όπου η χώρα μας, μαζί με άλλες του Νότου και τις ανατολικές χώρες προορίζονται να παίξουν τον ρόλο μιας ειδικής οικονομικής ζώνης για την αποδοτικότερη αξιοποίηση του κεφαλαίου. Συνεπώς η πρότασή μας για ένα σχέδιο εθνικής παραγωγικής ανασυγκρότησης θα προσκρούσει σε σκληρό έδαφος.

Δεδομένο τρίτο: Η δημοκρατία στην Ευρώπη έχει καταντήσει ένα αδειανό πουκάμισο. Η λαϊκή κυριαρχία είναι κενό γράμμα. Η ηγεμονία της Γερμανίας, η κυριαρχία των τραπεζών και των πολυεθνικών, αποτυπώνονται σε κάθε βήμα, σε κάθε πολιτική, σε κάθε θεσμό. Έχουμε μια ολιγαρχική διακυβέρνηση. Έχουμε μια συγκεντρωτική πολιτική και θεσμική συγκρότηση στεγανοποιημένη από τους ευρωπαϊκούς λαούς. Τα όπλα που εμφανίζονται ως ρεαλιστικά σήμερα για όσους δεν θέλουν να παραδοθούν, είναι η πολιτική ανυπακοή, η πολιτική συμμαχιών με τις χώρες του Νότου, η δημιουργία αντιπαραδειγμάτων και η ανάπτυξη ισχυρών μαζικών κινημάτων και ταξικών αγώνων.

Δεδομένο τέταρτο: Η Ε.Ε. αναπτύσσεται ως μια ιμπεριαλιστική δύναμη η οποία εντάσσεται μεν στον ευρωατλαντισμό, αλλά επιχειρεί ταυτόχρονα να αναδειχθεί σε ιδιαίτερο κέντρο ισχύος και να αποκτήσει μεγαλύτερο γεωπολιτικό βάρος. Η μεθόδευση αυτή εξυπηρετεί τον γερμανικό ηγεμονισμό και επεκτατισμό και πραγματοποιείται εις βάρος της ειρήνης και της αναγκαίας συνεργασίας των λαών. Η στάση της Ε.Ε. στην Ουκρανία, η οποία σαφώς υπονόμευσε τα συμφέροντα και υποδαύλισε τους φόβους της Ρωσίας, συμμαχώντας μάλιστα με φασιστικές οργανώσεις στην Ουκρανία, αποδεικνύουν ότι δεν ορρωδεί σε τίποτε μπροστά στην ικανοποίηση των στενών συμφερόντων της και απειλεί ευθέως τη συνεργασία, την ασφάλεια και την ειρήνη στην Ευρασία. Η στάση της αυτή, όπως και η απόπειρα δημιουργίας νέων ενεργειακών δρόμων, με δεδομένες τις παρεμβάσεις των Αμερικανών στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, συνιστά μεγάλη διακινδύνευση για τη χώρα μας. Συνεπώς η αναγκαία πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που πρέπει να έχει η χώρα μας, όχι μόνο δεν συμβαδίζει, αλλά υπονομεύεται από την αντίληψη που κυριαρχεί για την εξωτερική πολιτική της Ε.Ε.

Οι πιο πάνω καταιγιστικές αλλαγές επιβάλλουν το άνοιγμα μιας μεγάλης συζήτησης, την οποία δεν κάναμε στο συνέδριό μας, ούτε μπορούμε να κάνουμε παραμονές των εκλογών. Ωστόσο η αφωνία, η αμηχανία, ή η επιμονή σε ξεπερασμένα στερεότυπα αριστερού ευρωπαϊσμού δεν αποτελεί σοφή επιλογή ούτε πολιτικά ούτε εκλογικά.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να βρεθεί ο κοινός τόπος της ριζοσπαστικής μας διακήρυξης. Ιδιαίτερα στον ελληνικό λαό -και ορθώς- υπάρχει έντονη η πεποίθηση ότι η Ευρώπη όχι μόνο δεν μας βοήθησε, αλλά μας εκμεταλλεύτηκε και μας λεηλάτησε με τις μνημονιακές πολιτικές, ότι ενδιαφέρθηκε για τα συμφέροντα των τραπεζών και τα εθνικά συμφέροντα των ισχυρών κρατών, ότι διέσωσε το ευρώ διαλύοντας τη χώρα. Αυτό το λαϊκό αίσθημα πρέπει να το εκφράσει με αυθεντικό τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ.

Κατά συνέπεια το μήνυμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς πρέπει να είναι σαφές: Ανατροπή στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Το μήνυμα αυτό πρέπει να συνοδεύεται με μεγάλα μέτωπα πάλης για τη συνολική αναβάθμιση της θέσης των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, για τη δημοκρατία, τη βιώσιμη ανάπτυξη, τα δικαιώματα και το περιβάλλον. Η επαναθεμελίωση της Ευρώπης δεν μπορεί παρά να έχει ως προϋπόθεση την ακύρωση της σημερινής μορφής της Ευρωζώνης, την κατάργηση των νεοφιλελεύθερων συνθηκών και τη δημιουργία ενός νέου ευέλικτου νομισματικού και δημοσιονομικού συστήματος που θα παίρνει υπόψη τις κοινωνικές ανάγκες και τις δυνατότητες κάθε χώρας.

Σε κάθε περίπτωση η ριζοσπαστική Αριστερά στην Ευρώπη πρέπει να είναι:

* Η μείζων αντιπολίτευση στο νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα που ασμένως προωθούν η Δεξιά και η Σοσιαλδημοκρατία.

* Ο βασικός αντίπαλος των σωβινιστικών και ρατσιστικών ακροδεξιών σχημάτων.

* Η αριστερή εκδοχή του ευρωσκεπτικισμού.

* Η δύναμη της εναλλακτικής πρότασης και ανατροπής αυτού του οικοδομήματος που έχει δομηθεί στο όνομα των συμφερόντων των τραπεζιτών και των πολυεθνικών.

Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές θα είναι ένα αναγεννητικό σοκ για όλη την Ευρώπη, θα δημιουργήσει ένα ντόμινο μεγάλων θετικών αλλαγών, θα γυρίσει μια νέα σελίδα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

* Ο Αλέκος Καλύβης είναι μέλος της Συντονιστικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ

ΠΗΓΗ:iskra.gr