48ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
24 & 25 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ
ΑΠΕΡΓΟΙ!
Όλοι στην Απεργία στις 24 και 25 Σεπτέμβρη 2013
Τρίτη 24/9
Συγκέντρωση στις 9.30 πμ στο Υπουργείο Υγείας
Τετάρτη 25/9
Αντιφασιστικό συλλαλητήριο ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στις 6.00 μμ στο Σύνταγμα
Έχουμε χρέος να απεργήσουμε γιατί:
* διαλύουν τα Δημόσια Νοσοκομεία, τα Δημόσια σχολεία, τους παιδικούς σταθμούς κ.τ.λ.
* στερούν το δικαίωμα μας να έχουμε δωρεάν κοινωνικά αγαθά
* στερούν το δικαίωμα μας στη ζωή με αξιοπρέπεια
Το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία είναι δικαίωμα όλων.
Θα δώσουμε τη μάχη με το βλέμμα στραμμένο στους άνεργους και απλήρωτους συμπολίτες μας.
Δεν μπορεί για τη ζωή μας να αποφασίζει η κυβέρνηση η Ε.Ε. και το ΔΝΤ.
Δεν μπορεί να διαλύουν την εργασία μας, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τις συντάξεις μας, την ασφάλειά μας και εν τέλει τη ζωή μας και να είναι γι` αυτούς η ''παράπλευρη'' απώλεια ενός πολέμου για την αύξηση των κερδών τους.
Αγωνιζόμαστε για μια ζωή με αξιοπρέπεια.
Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτούς, ενώ αυτοί δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς εμάς.
Ξέρουμε πως ο αγώνας δεν είναι μια ζαριά, δεν είναι εύκολος.
Nα μάθουμε ξανά να κρατάμε το χέρι του διπλανού μας και να του έχουμε εμπιστοσύνη, γιατί χρόνια τώρα το χουμε ξεχάσει.
Να σταθούμε ορθοί, ο ένας δίπλα στον άλλον κι όχι απέναντι, ανεμίζοντας τις σημαίες ενός αποφασιστικού αγώνα.
* διαλύουν τα Δημόσια Νοσοκομεία, τα Δημόσια σχολεία, τους παιδικούς σταθμούς κ.τ.λ.
* στερούν το δικαίωμα μας να έχουμε δωρεάν κοινωνικά αγαθά
* στερούν το δικαίωμα μας στη ζωή με αξιοπρέπεια
Το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία είναι δικαίωμα όλων.
Θα δώσουμε τη μάχη με το βλέμμα στραμμένο στους άνεργους και απλήρωτους συμπολίτες μας.
Δεν μπορεί για τη ζωή μας να αποφασίζει η κυβέρνηση η Ε.Ε. και το ΔΝΤ.
Δεν μπορεί να διαλύουν την εργασία μας, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τις συντάξεις μας, την ασφάλειά μας και εν τέλει τη ζωή μας και να είναι γι` αυτούς η ''παράπλευρη'' απώλεια ενός πολέμου για την αύξηση των κερδών τους.
Αγωνιζόμαστε για μια ζωή με αξιοπρέπεια.
Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτούς, ενώ αυτοί δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς εμάς.
Ξέρουμε πως ο αγώνας δεν είναι μια ζαριά, δεν είναι εύκολος.
Nα μάθουμε ξανά να κρατάμε το χέρι του διπλανού μας και να του έχουμε εμπιστοσύνη, γιατί χρόνια τώρα το χουμε ξεχάσει.
Να σταθούμε ορθοί, ο ένας δίπλα στον άλλον κι όχι απέναντι, ανεμίζοντας τις σημαίες ενός αποφασιστικού αγώνα.