«Εις τοιαύτην όντες κατάστασιν στερημένοι από όλα τα δίκαιά μας,
με μίαν γνώμην ομοφώνως απεφασίσαμεν να λάβωμεν τα άρματα, και να
ορμήσωμεν κατά των τυράννων. Πάσα προς αλλήλους μας φατρία και διχόνοια,
ως καρποί της τυραννίας απερρίφθησαν εις τον βυθόν της λήθης, και
άπαντες πνέομεν πνοήν ελευθερίας.
Αι χείρες ημών αι
δεδεμέναι μέχρι του νυν από τας σιδηράς αλύσσους της βαρβαρικής
τυραννίας, ελύθησαν ήδη, και υψώθηκαν μεγαλοψύχως και έλαβον τα όπλα
προς μηδενισμόν της βδελυράς τυραννίας.
Οι πόδες ημών οι
περιπατούντες εν νυκτί και ημέρα εις τας εναγκαρεύσεις τας ασπλάγχνους
τρέχουν εις απόκτησιν των δικαιωμάτων μας. Η κεφαλή μας η κλίνουσα τον
αυχένα υπό τον ζυγόν τον απετίναξε και άλλο δεν φρονεί, ει μη την
Ελευθερίαν.
Η γλώσσα μας η αδυνατούσα εις το να προφέρη
λόγον, εκτός των ανωφελών παρακλήσεων, προς εξιλέωσιν των βαρβάρων
τυράννων, τώρα μεγαλοφώνως φωνάζει και κάμνει να αντηχή ο αήρ το
γλυκύτατον όνομα της Ελευθερίας.
Εν ενί λόγω απεφασίσαμεν, ή να ελευθερωθώμεν, ή να αποθάνωμεν. »
Απόσπασμα από την προκήρυξη της επαναστατικής επιτροπής η οποία ονομάστηκε "Μεσσηνιακή Γερουσία"
Η προκήρυξη της "Μεσσηνιακής Γερουσίας"
""Όταν αποφασίσαμε
να κάμομε την επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα,
ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα
και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε « Πού πάτε εδώ να
πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά, ως μία βροχή, έπεσε εις
όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί,
και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι
έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό,
και εκάμαμε την Επανάσταση".
(Μέρος του λόγου που εκφώνησε ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα).
(Μέρος του λόγου που εκφώνησε ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα).