Πέμπτη 12 Οκτώβρη 1944. Οι Γερμανοί δεν είχαν ακόμη προλάβει να
εγκαταλείψουν την Αθήνα, αλλά ο λαός της πρωτεύουσας νιώθοντας ότι
έφτασε η ώρα της λευτεριάς, ξεχύθηκε στους δρόμους ζητωκραυγάζοντας.
Κύματα – κύματα η λαοθάλασσα πλημμύριζε την πλατεία Συντάγματος, τις
οδούς Πανεπιστημίου, Σταδίου, Ακαδημίας, το Ζάππειο, την πλατεία
Ομονοίας. Οι 1.264 μέρες φασιστικής κατοχής ήταν πλέον παρελθόν κι αυτό
φάνηκε περίτρανα όταν στις 9.45 το πρωί μαχητές του ΕΛΑΣ κατέβασαν από
την Ακρόπολη τη γερμανική σημαία υψώνοντας στη θέση της την ελληνική.
Την επομένη, 13 του Οκτώβρη, ο «Ριζοσπάστης» έγραφε στην πρώτη του
σελίδα με μεγάλα, κεφαλαία, γράμματα: «ΖΗΤΩ Η ΛΕΥΤΕΡΗ ΑΘΗΝΑ ΜΑΣ», ενώ ο
Γ. Ζέβγος με άρθρο του εξηγούσε ότι η μεγάλη αυτή μέρα της απελευθέρωσης
ήταν ταυτόχρονα και το «ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΓΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ». Στις διπλανές
στήλες με μηνύματά τους το ΚΚΕ και το ΕΑΜ καλούσαν το λαό να αγωνιστεί
για την πλήρη απελευθέρωση της χώρας, για την εξασφάλιση της
ανεξαρτησίας, της ακεραιότητας, καθώς και της λαοκρατικής αναδημιουργίας
της. Σ” αυτό το φύλλο του «Ρ», στη 2η σελίδα, κάτω από τον τίτλο
«ΛΕΥΤΕΡΙΑ! ΛΕΥΤΕΡΙΑ! Η ΑΘΗΝΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ», υπήρχε αναλυτικό ρεπορτάζ από
τη μέρα της απελευθέρωσης.
«Χάθηκε – σημειωνόταν στο ρεπορτάζ – το βρωμερό κουρέλι του Φασισμού
απ” την Ακρόπολη. Τούτο το σύνθημα περίμενε η Αθήνα. Η
μπαρουτοκαπνισμένη Αθήνα, που γνώρισε την πείνα και το βόλι του
κατακτητή, το στιλέτο του προδότη, η αδάμαστη Αθήνα που τρία χρόνια
πάλεψε, ξεχύθηκε ζωντανή ανθρωποθάλασσα να διαλαλήσει τη Νίκη της, να
γιορτάσει τη λευτεριά της. Πέντε λεφτά φτάσανε για να κολυμπήσει όλη η
πόλη στο γαλάζιο. Για ν” ανέβουν οι ΕΠΟΝίτες στα καμπαναριά και ν”
αντηχήσουν χαρούμενα οι καμπάνες. Διαδηλώσεις που πρώτη φορά βλέπει η
Αθήνα ξεχύνονται από παντού. Απ” το Σύνταγμα ως την Ομόνοια, ένα ρεύμα
είναι ο κόσμος. Γελούν, δακρύζουν, αγκαλιάζονται.
Λευ – τε – ρω – θή – κα – με!
Νι – κή – σα – με!
Και πάνω απ” όλα μια φωνή που αγκαλιάζει όλη την Αθήνα, που κλείνει
όλους τους σκληρούς τρίχρονους αγώνες, όλη την πίστη στη λευτεριά, όλη
τη χαρά της Νίκης:
Ε-Α-Μ! Ε-Α-Μ!».
ΠΗΓΗ:imerodromos.gr