Βρετανός αρθρογράφος επικαλείται οικονομολόγους για να αποδείξει ότι η
πολιτική που ακολουθεί η Μέρκελ και θέλει να επιβάλει και στην υπόλοιπη
Ευρώπη οδηγεί τη Γερμανία σε... οικονομικό θάνατο.
Η Γερμανία είναι ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης, αφού το μοντέλο της
αποδεικνύεται ολέθριο για την ίδια και θανατηφόρο για την Ευρώπη.
Του Μπάμπη Μιχάλη
Σε πρόσφατο άρθρο που τσακίζει κόκαλα και γκρεμίζει μύθους ετών, ο
συντάκτης της βρετανικής εφημερίδας «The Telegraph» Αμπρόουζ
Ιβανς-Πρίτσαρντ υποστηρίζει ότι «τα προβλήματα της Γερμανίας είναι πολύ
πιο μεγάλα από αυτά της Γαλλίας και έχουν τη ρίζα τους στο εμποροκρατικό
δόγμα που έχουν υιοθετήσει κυβερνήσεις και ελίτ, στην αποθέωση της
αποταμίευσης, στη διόγκωση της ανισότητας και στη διαβρωτική ψυχολογία
της γήρανσης του πληθυσμού της».
Ο Πρίτσαρντ επικαλείται μια σειρά από οικονομολόγους που έγραψαν
βιβλία, άρθρα ή αναλύσεις πρόσφατα για τη Γερμανία. Μεταξύ άλλων και
τους:
1. Ολαφ Γκέρσεμαν, επικεφαλής οικονομικού ρεπορτάζ
της «Die Welt», που στο τελευταίο του βιβλίο «Η γερμανική φούσκα: Το
τελευταίο ζήτω ενός μεγάλου οικονομικού έθνους» προειδοποιεί πως το
δεύτερο οικονομικό θαύμα της Γερμανίας μετά το 2005 φούσκωσε τα μυαλά
της χώρας. Η Γερμανία, όπως γράφει, δεν μπορεί να ζει άλλο εξάγοντας
κεφαλαιουχικά αγαθά στην Κίνα και τις άλλες μεγάλες οικονομίες του
αναπτυσσόμενου κόσμου (BRICS), ούτε κλέβοντας μέσω της συμπίεσης των
μισθών τον ευρωπαϊκό Νότο.
2. Μαρσέλ Φράτσερ, επικεφαλής του Ινστιτούτου
Οικονομικών Ερευνών (IFW), που ασκεί δριμύτατη κριτική στον
«δημοσιονομικό φετιχισμό» των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών του
Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ο Φράτσερ κατηγορεί τις ελίτ της Γερμανίας ότι
έχασαν την μπάλα. Επισημαίνει ότι οι επενδύσεις της χώρας έχουν μειωθεί
δραματικά τα τελευταία 12 χρόνια, ενώ η μέση ανάπτυξη είναι αναιμική,
μόλις 1,1%. Σε όρους ανάπτυξης της τελευταίας 20ετίας η Γερμανία είναι
13η μεταξύ των 18 χωρών της ευρωζώνης και 156η μεταξύ 166 χωρών του
πλανήτη. Η χώρα δείχνει υγιής μόνο επειδή η μισή Ευρώπη μοιάζει
ετοιμοθάνατη, τονίζει. Ο Φράτσερ αποδομεί έναν από τους μεγαλύτερους
μύθους του γερμανικού θαύματος, τις μεταρρυθμίσεις Hartz IV που
μεταμόρφωσαν αγορά εργασίας και κοινωνική ασφάλιση και σήμερα
επιβάλλονται μέσω μνημονίων στη Ν. Ευρώπη. Για χρόνια οι μεταρρυθμίσεις
αυτές θεωρήθηκαν θεμέλιο της γερμανικής ανταγωνιστικότητας.
Ομως τα στοιχεία του ΟΟΣΑ δείχνουν το αντίθετο. Μεταξύ 2007 και 2012 η
ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας υποχώρησε στο 0,3%, όταν η Δανία είχε
0,5% η Αυστρία 0,7%, η Ιαπωνία 1,3% και οι ΗΠΑ 1,5%. Αντίθετα το
σημαντικότερο κληροδότημά τους ήταν η συμπίεση των εργασιακών αμοιβών
στα επίπεδα των τελών της δεκαετίας του ’90 προς όφελος των
επιχειρήσεων, η δημιουργία ενός λούμπεν προλεταριάτου 7,4 εκατ. ανθρώπων
μερικής απασχόλησης, η μεγέθυνση της ανισότητας και της φτώχειας. Το
1/5 των παιδιών στη Γερμανία μεγαλώνει έτσι σήμερα στη φτώχεια.
3. Φιλίπ Λεγκράν, πρώην επικεφαλής οικονομολόγος της
Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εξηγεί ότι το γνωστό μοντέλο της «ενίσχυσής της
σε βάρος άλλων χωρών», που χρησιμοποιεί η Γερμανία, λειτουργεί
συμπιέζοντας τους μισθούς ώστε να πριμοδοτηθούν οι εξαγωγές προς όφελος
των επιχειρηματικών ελίτ αποτελεί κίνδυνο για την ευρωζώνη.
Ο Πρίτσαρντ καταλήγει επισημαίνοντας πως όλα τα παραπάνω και συνολικά
οι οικονομικές πολιτικές που εφαρμόστηκαν στη Γερμανία τα τελευταία 20
χρόνια ήταν αυτά που διόγκωσαν το μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα της
Γερμανίας, το οποίο αποτυπώνεται με ετήσια μείωση του εργατικού
δυναμικού της κατά 200 χιλιάδες και τις προβλέψεις για μεγέθυνση του
δείκτη εξάρτησης των ηλικιωμένων από 31% το 2010 στο 57% το 2045.
Μέγεθος που ισοδυναμεί με εθνική αυτοκτονία.
ΠΗΓΗ:efsyn.gr