Αγαπητέ αναγνώστη, παύλα, γνώστρια, ελπίζω να γνωρίζεις ότι χρηματοδοτείς τα κανάλια, τους καναλάρχες, τους καναλομάνατζερ και τους καναλοστάρ με τρεις διαφορετικούς τρόπους. Πληρώνεις τα δάνεια που τους δίνουν οι τράπεζες, τις οποίες έχεις διασώσει με τα 50 δισ.
και καλό είναι να ετοιμάζεσαι και για τα επόμενα 20, πληρώνεις το 20%
του φόρου επί των διαφημίσεων που τους χάρισε η κυβέρνηση, πληρώνεις τα
400 εκατομμύρια που έπρεπε να καταβάλουν για τις ψηφιακές συχνότητες,
όπως προβλέπει άλλωστε και το Μνημόνιο, αλλά δεν θα τα καταβάλουν, διότι
οι μόνοι που νίκησαν το θηρίο, οι πραγματικά αντιμνημονιακοί, είναι ο Ψυχάρης, ο Μπόμπολας, ο Κυριακού, ο Κοντομηνάς και ο Βαρδινογιάννης.
Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη
Τώρα η καλή μας κυβέρνηση σου δίνει την ευκαιρία να χρηματοδοτήσεις τα κανάλια και με έναν τέταρτο τρόπο και μάλιστα εις διπλούν. Απελευθερώνει τον τηλεοπτικό τζόγο, ξέρεις, όλα αυτά τα δήθεν τηλεπαιχνίδια που σου λένε ότι θα κερδίσεις 500 ευρώ αν βρεις ποιος ήταν ο πατέρας του Ιησού α) Ο Θεός; Β) ο Ιωσήφ;, γ) ο Κρίνος;, τους επιτρέπει να τζογάρουν νυχθημερόν και, σαν να μην έφτανε αυτό, τους απαλλάσσει και από τον φόρο 30% επί των μεικτών κερδών που προκύπτουν από το τζογάρισμα. Πλήρωνε, αναγνώστη, παύλα, γνώστρια, είτε ως τζογαδόρος που ψάχνεις να βρεις τον πατέρα του Ιησού -σιγά μην τον βρεις, εδώ δεν τον βρήκε ο Θωμάς ο Ακινάτης που ήταν άνθρωπος συσταζούμενος- για να τσεπώσεις την πεντακοσάρα, πλήρωνε κι εσύ που επιβαρύνεσαι το 30% του χαρισμένου φόρου κι ας μην έχεις πάρει ποτέ μέρος στα τηλεπαιχνίδια.
Αυτή είναι, κυρίες και κύριοι, η Ελλάδα του 2014. Μια χώρα που δεν έχει δημόσια τηλεόραση -η ΔΤ μόνο ως ευφημισμός μπορεί να εκληφθεί- και που οι πολίτες της πληρώνουν από την τσέπη τους ιδιωτικές επιχειρήσεις, για να τους κάνουν πλύση εγκεφάλου, τύφλα να 'χει το «1984» του Όργουελ δηλαδή. Αυτό ειδικά με τον τζόγο δεν αντέχεται με τίποτα. Ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο έβαλαν από έναν μονόχειρα ληστή σε κάθε σπίτι, για να εξασφαλίσουν την τυφλή προσήλωση των εκδοτών, και το έκαναν πάνω στην έναρξη της προεκλογικής περιόδου. Έβαλαν τον τζόγο στα σπίτια των φτωχών, των ανέργων, των κατεστραμμένων, να είναι ο άλλος όλη μέρα με το τηλεκοντρόλ στο χέρι, μπας και κερδίσει τα 500 ευρώ, για να βγάλει τον μήνα, ή τα 1.000, για να βγάλει τον μήνα και να πληρώσει και την τράπεζα.
Να κάθεται όλη μέρα ο απελπισμένος στον καναπέ με το τηλεκοντρόλ και να αναζητά την ελπίδα στο χαζοκούτι, μόνος, έρημος, παράλυτος, παροπλισμένος, ο ιδανικός πολίτης του καθεστώτος.
Τώρα η καλή μας κυβέρνηση σου δίνει την ευκαιρία να χρηματοδοτήσεις τα κανάλια και με έναν τέταρτο τρόπο και μάλιστα εις διπλούν. Απελευθερώνει τον τηλεοπτικό τζόγο, ξέρεις, όλα αυτά τα δήθεν τηλεπαιχνίδια που σου λένε ότι θα κερδίσεις 500 ευρώ αν βρεις ποιος ήταν ο πατέρας του Ιησού α) Ο Θεός; Β) ο Ιωσήφ;, γ) ο Κρίνος;, τους επιτρέπει να τζογάρουν νυχθημερόν και, σαν να μην έφτανε αυτό, τους απαλλάσσει και από τον φόρο 30% επί των μεικτών κερδών που προκύπτουν από το τζογάρισμα. Πλήρωνε, αναγνώστη, παύλα, γνώστρια, είτε ως τζογαδόρος που ψάχνεις να βρεις τον πατέρα του Ιησού -σιγά μην τον βρεις, εδώ δεν τον βρήκε ο Θωμάς ο Ακινάτης που ήταν άνθρωπος συσταζούμενος- για να τσεπώσεις την πεντακοσάρα, πλήρωνε κι εσύ που επιβαρύνεσαι το 30% του χαρισμένου φόρου κι ας μην έχεις πάρει ποτέ μέρος στα τηλεπαιχνίδια.
Αυτή είναι, κυρίες και κύριοι, η Ελλάδα του 2014. Μια χώρα που δεν έχει δημόσια τηλεόραση -η ΔΤ μόνο ως ευφημισμός μπορεί να εκληφθεί- και που οι πολίτες της πληρώνουν από την τσέπη τους ιδιωτικές επιχειρήσεις, για να τους κάνουν πλύση εγκεφάλου, τύφλα να 'χει το «1984» του Όργουελ δηλαδή. Αυτό ειδικά με τον τζόγο δεν αντέχεται με τίποτα. Ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο έβαλαν από έναν μονόχειρα ληστή σε κάθε σπίτι, για να εξασφαλίσουν την τυφλή προσήλωση των εκδοτών, και το έκαναν πάνω στην έναρξη της προεκλογικής περιόδου. Έβαλαν τον τζόγο στα σπίτια των φτωχών, των ανέργων, των κατεστραμμένων, να είναι ο άλλος όλη μέρα με το τηλεκοντρόλ στο χέρι, μπας και κερδίσει τα 500 ευρώ, για να βγάλει τον μήνα, ή τα 1.000, για να βγάλει τον μήνα και να πληρώσει και την τράπεζα.
Να κάθεται όλη μέρα ο απελπισμένος στον καναπέ με το τηλεκοντρόλ και να αναζητά την ελπίδα στο χαζοκούτι, μόνος, έρημος, παράλυτος, παροπλισμένος, ο ιδανικός πολίτης του καθεστώτος.
ΠΗΓΗ:avgi.gr