Διασώζουμε πρόσφυγες. Και μετά τι;

Τι κάνουμε τους πρόσφυγες που διασώζουμε στο Νότο, είναι η ερώτηση που πρέπει να απαντηθεί επί ιταλικής Προεδρίας της ΕΕ, ενώ ο «στρουθοκαμηλισμός» της ΕΕ και η ολιγωρία στην αντιμετώπιση του προβλήματος, καλά κρατεί.

 

Σύροι πρόσφυγες στα Χανιά, που αναζητούν τρόπο να πάνε σε Γαλλία, Βέλγιο, Σκανδιναβία Με αφορμή τα πρόσφατα κρούσματα εγκατάλειψης των προσφύγων στα βράχια της Τήλου, αλλά και ανοιχτά της Σάμου την περασμένη Παρασκευή, ο υπεύθυνος Προστασίας Προσφύγων της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ στην Ελλάδα, Πέτρος Μάστακας, επισημαίνει τη διαφορά μεταξύ μεταναστών και προσφύγων: «Οι πρώτοι έχουν επιλογή, ενώ οι δεύτεροι όχι», με τη διαπίστωση ότι, «τους τελευταίους μήνες, οι ανθρώπινες ομάδες που παράτυπα φθάνουν στην ελληνική επικράτεια μέσω του Έβρου ή των νησιών προέρχονται από χώρες με πολύ σοβαρά προβλήματα (πόλεμοι, συγκρούσεις, θρησκευτικές– πολιτικές διώξεις κ.α., με αποτέλεσμα, η σύνθεσή τους να είναι περισσότερο προσφυγική παρά μεταναστευτική. «Βεβαίως» σημειώνει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, «οι δίαυλοι εισόδου παραμένουν ίδιοι, υπό την ευθύνη των διακινητών».

Σε ό,τι αφορά την ευρωπαϊκή πολιτική υποδοχής τους, αναφέρει ότι δεν εφαρμόζεται ακριβώς η πολιτική των «αδιαπέραστων συνόρων». Διότι όπως εξηγεί υπάρχουν δύο αντικρουόμενοι άξονες: Ο πρώτος είναι ότι δεν μπορεί κανείς να διαβεί τα ευρωπαϊκά σύνορα χωρίς μια σειρά διατυπώσεων εγγράφων και προϋποθέσεων. Ο δεύτερος και εξίσου σημαντικός είναι ότι δεν αρνείται την εισδοχή ανθρώπων των οποίων κινδυνεύει η ζωή. «Το ζητούμενο είναι πώς κάθε φορά αυτά τα δύο συμβιβάζονται και υλοποιούνται».
Από πλευράς πολιτικών και πρωτοβουλιών, υπάρχουν τόσο σε ελληνικό όσο και επίπεδο ΕΕ. Αυτό που υποστηρίζει η Ύπατη Αρμοστεία και καλεί τα κράτη να εφαρμόσουν με όσο το δυνατό μεγαλύτερη πληρότητα είναι αφενός η ύπαρξη ασφαλέστερων διόδων και από την άλλη, η ανάπτυξη πρωτοβουλιών κάτι που ήδη εφαρμόζεται στην Ιταλία (επιχείρηση «Μάρε Νόστρουμ») ώστε να μην χάνονται ζωές.

Η Ελλάδα -υπογραμμίζει- έχει την ιδιαιτερότητα να διαθέτει τεράστια ακτογραμμή, με κάθε νησίδα της πιθανό τόπο άφιξης, «γι' αυτό και χρειαζόμαστε την ευρωπαϊκή συνδρομή και αλληλεγγύη. Ευρωπαϊκοί πόροι υπάρχουν, ωστόσο πρέπει να γίνει προτεραιότητά μας. Η χώρα έχει πολιτική για τους πρόσφυγες, αλλά όχι και την κατάλληλη υποδομή σε μέσα και πόρους. Τα 13 Κέντρα Υποδοχής δεν επαρκούν. Δηλαδή, στα Δωδεκάνησα δεν υπάρχει, δεν είναι δυνατή η φιλοξενία τους στα κρατητήρια είτε να κοιμούνται στα μπαλκόνια του Α.Τ Σύμης, είτε κλειδωμένοι σε ένα παλαιό κτίριο του Λ.Τ Σάμου».

Από την κίνηση των προσφύγων, το 70% κατευθύνεται και ζητά άσυλο σε πέντε χώρες της Βόρειας Ευρώπης, χώρες οι οποίες διαμαρτύρονται, αδυνατώντας να τους απορροφήσουν, ενώ η Σουηδία επί ελληνικής Προεδρίας έθεσε θέμα ισομερούς καταμερισμού. «Εδώ γεννάται θέμα μεταξύ Βορρά- Νότου» εκτιμά ο κ. Μάστακας «γιατί δεν έχει βρεθεί μέση οδός. Οι Νότιοι διαμαρτύρονται διότι επωμίζονται όλο το προσφυγικό κύμα διάσωσης και υποδοχής τους, ενώ οι Βόρειοι αντιλέγουν με τον υψηλό αριθμό αιτημάτων ασύλου».

Ο υπεύθυνος Προστασίας του ΟΗΕ, κάνοντας αναφορά στο έργο της ελληνικής Προεδρίας επί του ζητήματος, ανέφερε ότι με σειρά ενεργειών της διευθέτησε ζητήματα τεχνικής φύσης όπως η ολοκλήρωση του κανονισμού ευρωπαϊκής ενίσχυσης του Λιμενικού Σώματος στην ορθότερη επιτήρηση των εξωτερικών συνόρων στο πλαίσιο των κοινών περιπολιών με την Frontex, ενώ άνοιξε και τη συζήτηση για το μέλλον των ανθρώπων που εισρέουν.

Η συζήτηση -πρόσθεσε- θα συνεχιστεί με την Ιταλική προεδρία η οποία έχει αναπτύξει και σειρά άλλων πρωτοβουλιών με έμφαση στο να αναλάβει η Βόρεια Ευρώπη τις ευθύνες της ως προς το θέμα. Θα αντιπαραθέσει την πραγματικότητα με αριθμούς, ενώ η Ιταλία αναμένεται να υπογραμμίσει: «Τους τελευταίους πέντε μήνες, διασώσαμε 67.000 ανθρώπους, με δικό μας κόστος, χωρίς να σας επιβαρύνουμε στο ελάχιστο. Πείτε μας τώρα, τι να τους κάνουμε;» Αναμένεται η απάντηση, διότι το ανθρωπιστικό καθήκον οι Ιταλοί το εκπληρώνουν, επισημαίνει ο κ. Μάστακας.

Κλείνοντας, τονίζει ότι η Υπάτη Αρμοστεία έχει προτάσεις, υποστηρίζει την πρωτοβουλία της Ιταλίας και ζητά από τα ευρωπαϊκά κράτη να βρουν κοινή συνισταμένη για το πώς θα μοιραστεί η ευθύνη για όλους αυτούς που μπαίνουν στα σύνορά της. Ζητά ασφαλείς διόδους και ομοιόμορφο πλαίσιο προστασίας, με την ίδια αντιμετώπιση τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Σουηδία. 

ΠΗΓΗ:enet.gr